Stoppen met topsport was voor Roos geen optie, maar dat terwijl het de laatste jaren niet bepaald meezat. Zo lag ze er een half jaar uit vanwege een zware hersenschudding na een val op het ijs. “De klachten werden zelfs zo erg dat ik niet meer naar school kon. Door veel rust herstelde ik, maar vervolgens keerden na een paar maanden oude enkelklachten terug. Na onderzoek bleek dat er in mijn enkel botjes botsen, een aangeboren probleem en niet eerder onderzocht.”

Een operatie in 2022 was noodzakelijk, waarbij de chirurg waarschuwde dat Roos mogelijk nooit meer op hoog niveau kon sporten. “Na de operatie volgde een pijnlijke en langdurige revalidatie. Na twee maanden kon ik mijn eerste stappen zetten en Ik kon zelfs voor het eerst op mijn tenen en op de zijkant van mijn voet staan, dat was daarvoor nooit gelukt. Toen het mocht, trok ik direct mijn schaatsen aan. Het duurde echter zo’n anderhalf jaar voordat ik mijn normale trainingsprogramma weer kon hervatten”.

Na corona en haar zware blessures was ze op en top gemotiveerd om terug in de nationale top te komen. “Het deed me realiseren dat ik van kunstschaatsen hou. Die liefde ontstond toen ik zo’n 8 jaar oud was en een klasgenote over de sport vertelde. Ik wilde ook schaatsen in zo’n glitterpakje en heb heel lang bij mijn ouders moeten zeuren. Ik miste nooit een training en was er altijd. Op het ijs wil ik het beste uit mezelf halen en dat gevoel is er nog steeds.”

Alsof er nog niet genoeg tegenslagen waren, sloot in 2023 de ijsbaan in Antwerpen waar ze trainde. “Ik had geen baan en geen coach meer, dus ben een jaar alleen verder gegaan. Op zoek naar een nieuwe prikkel vertrok ik naar een zomerkamp in Finland, daar had ik in het verleden een fijne tijd gehad. Ik voelde me er welkom en kreeg het vertrouwen van een coach om er te blijven. Ik ben vervolgens een maand naar Finland gegaan om te kijken of het beviel. Dat deed het en in april 2024 ben ik geëmigreerd.”

Het vrijwel dagelijks trainen combineert Roos met een online universitaire opleiding Engineering. Via haar coach kwamen de World University Games in beeld, een tweejaarlijks multisportevenement met deelnemers uit heel de wereld. “Ik had er weleens van gehoord en schreef me in. Er bleken vanuit Nederland drie geïnteresseerden voor één plek. Na een interne selectie van schaatsbond KNSB werd ik geselecteerd.”

Tijdens het evenement in Italië hoopt ze zich komend weekend te kwalificeren voor de lange kür. Winnen is niet realistisch, maar de ervaring neemt niemand haar meer af. “Het is een supergroot evenement en extra mooi is dat ik werd gevraagd om de vlag te dragen tijdens de openingsceremonie. We kwamen typisch Nederlands met een polonaise naar binnen, hebben volop gezwaaid naar de volle tribunes en vervolgens naar de officiële opening gekeken. Het was een ongelofelijke ervaring.”