Bakkerus ging eerst met de bewoners in gesprek en maakte op basis daarvan een schets in zijn boek. Op de muren maakt hij het portret op basis van die schetsen. “Door tijd door te brengen met de bewoners en gesprekken te voeren, krijg je meer diepte”, vertelt hij. “Je komt er achter hoe ze het vinden om te wonen in zo’n flat en wat zij vinden van kunst. Zo kom je bij nieuwe inzichten.”

Hyperrealistische portretten maken is dan ook niet zijn bedoeling. Het gaat volgens de schilder om het verhaal achter de bewoners. “Doordat je wel een paar uur bezig met praten en (aan)tekeningen maken, bouw je meer een band op dan wanneer je een foto maakt en die namaakt. Dan zou het namelijk heel erg gaan over de persoon en hoe die eruitziet."

De stijl die Bakkerus gebruikt, past volgens hem bij de flat. "Het is beter voor de sfeer en het karakter van zo’n portiek", vertelt de kunstenaar. Drie bewoners zijn uitgekozen voor het portret op de muur. Een van hen is Semiha Yilmaz. “Het is wel heel leuk om jezelf zo te zien”, zegt ze.

“Hoewel Niels me wel wat dikker heeft gemaakt, volgens mij”, lacht ze. Ook haar buurvrouw herkent ze. “Dat is Ria. Zij woont hier al heel lang, zo’n dertig jaar. Ik vind haar ook het mooiste eruitzien op de muur.”

De schetsboek-stijl van Niels vindt Semiha mooi. De vorm is volgens haar herkenbaar in het kunstwerk: “Het gaat om het afbeelden van een pagina uit een schetsboek en dat vind ik altijd heel interessant. Het heeft daardoor een ongedwongen en vrij karakter. Ik vind dat interessanter dan een perfect afgewerkt kunstwerk.”

Bakkerus werd gevraagd door corporatie Woonbedrijf om het kunstwerk te maken, voor meer sfeer in het gebouw. Semiha: “Het is wel een stuk leuker nu. Het was heel saai en het heeft nu veel meer kleur.”