Door het misbruik dat Angelique ruim vijfentwintig jaar lang meemaakte, heeft ze een posttraumatische stressstoornis (PTSS) ontwikkeld. Ook ontwikkelde ze een dissociatieve stoornis. Door black-outs en herbelevingen verloor ze regelmatig alle grip op de realiteit.

"Dan stond ik in mijn pyjama verward op straat, alsof ik weer een meisje van acht was", vertelt ze. De politie werd vaak ingeschakeld door voorbijgangers of buurtbewoners.

"Daar ben ik ze erg dankbaar voor, maar een politieagent is geen hulpverlener. Je wordt geen agent om de therapeut uit te hangen."

Uit cijfers van de politie bleek eerder deze week dat het aantal meldingen dat de politie krijgt van overlast door verwarde personen in meer dan de helft van de Brabantse gemeenten is gestegen.

LEES OOK: Zorgen over overlast door verwarde personen, zo zit het in jouw woonplaats

Toch werd Angelique naar eigen zeggen bij de GGZ van het kastje naar de muur gestuurd, omdat ze niet direct een gevaar vormde voor haarzelf of haar omgeving.

"Ik heb meerdere malen om therapie gevraagd, maar dan zeiden ze: Met therapie rakel je alles weer op. Het gaat nu toch goed? Je hebt je familie, je man en de politie als vangnet."

Dat hoort andersom te zijn, vindt Onno Hoes, die een paar jaar geleden leidinggaf aan een Schakelteam dat in opdracht van het kabinet met een aanpak moest komen voor deze groep. "De GGZ zou het vangnet moeten zijn en niet de politie."

Volgens Hoes gebruikt de GGZ de privacy van patiënten te vaak als onnodig excuus. "Het verschilt per instelling en regio, maar vaak willen ze de informatie niet met andere partijen delen. Daar moet een einde aan komen."

Alleen zo worden de lijntjes tussen hulpverleners korter, denkt Angelique. "Hoe korter de lijntjes, hoe sneller er een hulpverlener komt. Als ik naar het politiebureau werd gebracht en de crisisdienst pas na vier uur kwam, dan was ik weer in het hier en nu. De beoordeling van de GGZ was dan ook anders."

Een psycholance, een soort ambulance voor verwarde mensen waar een paar jaar geleden mee geëxperimenteerd werd, zou volgens Angelique en Hoes goed kunnen werken. In zo'n speciale en prikkelarme psycholance brengen een huisartsenchauffeur en GGZ-verpleegkundige verwarde personen op een passende manier naar de juiste instelling.

Een specialist van de GGZ in de meldkamer, waar politiechef Martin Sitalsing van Noord-Nederland voor pleit, zien Angelique en Hoes ook wel zitten. Toch is structurele aandacht voor de problematiek rond verwarde personen de belangrijkste oplossing, denkt Hoes.

"Op het snijvlak van zorg en veiligheid moet eigenlijk een speciale staatssecretaris of groep tussen de verschillende departementen komen die deze problematiek oppakt. Dat kunnen de provincies waar het aantal meldingen van verwarde personen hoog is ook zelf doen."

Met Angelique gaat het inmiddels weer goed met behulp van een welzijnsorganisatie en haar hulphond. "De LEVgroep heeft me aan vrijwilligerswerk geholpen waardoor ik weer buiten kwam en een doel in mijn leven kreeg. Mijn hulphond is de beste hulpverlener ooit en houdt me in het hier en nu."

GGZ Oost Brabant is in gesprek met de politie en andere partijen over een betere samenwerking en laat weten voorlopig niet te willen reageren op de cijfers.

DIT SCHREVEN WE EERDER OVER DE PROBLEMATIEK:

Zorgen over overlast door verwarde personen, zo zit het in jouw woonplaats

Angelique was ‘verward’, maar dankzij haar hulphond kan ze weer lachen