Video

Na 40 jaar is het doek gevallen voor dierenpension van Gerda en Piet

Gisteren om 18:56 • Aangepast vandaag om 09:26
nl
Veertig jaar lang was het een begrip in Son en Breugel: dierenpension de Brug. Eigenaren Gerda (74) en Piet (85) hadden de reputatie dat ze iedere hond en kat op hun gemak wisten te stellen. Reclame maken hoefden ze niet, want er waren meer dan genoeg vaste klanten. Maar vanwege hun leeftijd en door Piets gezondheidsklachten hebben ze de er in december een punt achter gezet.
Profielfoto van Rene van Hoof
Geschreven door

Zelf hebben Gerda en Piet hun honden nog wel, want die dieren zijn hun grote passie. Maar de hokken waarin dieren logeerden zijn leeg en Gerda en Piet zijn druk met opruimen. Of Gerda het blaffen van de honden mist? "Nee", is het antwoord. "Want het zijn geen blaffers. Als je een hond goed opvoedt dan heb je er geen kind aan. Voor een hond doe ik alles. Als er iets is, ben ik als eerste buiten om te kijken. Desnoods ga ik erbij slapen."

"Alle honden een knuffel en wat lekkers geven."

Het bijna altijd in touw zijn met het verzorgen van de dieren werd Gerda en Piet te zwaar. "Je moet op een gegeven moment ook toegeven dat het te veel wordt. Het wordt te zwaar. Je bent toch dag en nacht bezig. In de zomer begon ik om zes uur in de ochtend. Tot twaalf uur 's nachts als ik mijn laatste ronde deed, waarin ik alle honden een knuffel en wat lekkers gaf."

Toen Gerda en Piet veertig jaar geleden begonnen, zat er al een dierenpension: "Maar dat was in zeer slechte staat. De vloeren zagen er niet uit, er was geen verwarming, alles was koud." Nadat ze het pension overnamen, hebben Gerda en Piet vrijwel alles vernieuwd. Er was zelfs een aparte keuken voor de honden. Daar werd al het eten voor de viervoeters bereid. "We hebben ook veel honden gehad die op dieet waren. Daar maakte ik dan ander eten voor."

Gerda bij de inmiddels lege hondenhokken (foto: René van Hoof)
Gerda bij de inmiddels lege hondenhokken (foto: René van Hoof)

Het werk in het dierenpension was voor Gerda een hobby: "Ik ben geen mens om in een winkel te staan of op kantoor te zitten. Een hond is altijd blij als je komt, ze hebben altijd goede zin. Het is ook fijn werken. Mensen die van honden houden, die begrijpen dat wel. Je moet er tijd en aandacht aan besteden, want anders komen de honden niet graag." De honden die kwamen logeren hadden volgens haar geen last van stress: "Je moet ze gewoon een beetje aandacht geven als ze binnenkomen."

"Soms hadden we stagiairs en die waren dan binnen een dag al weg."

De sluiting zorgde voor heel veel reacties van de vaste klanten. Waar moet ik nu heen met mijn hond, vroegen zij zich af. Zo eenvoudig is dat volgens Gerda ook niet, want er sluiten steeds meer dierenpensions omdat de eigenaren op leeftijd zijn, weet ze. En jongeren vinden het runnen van een pension volgens haar te veel werk: "Soms hadden we stagiairs en die waren dan binnen een dag al weg."

Gerda met haar eigen honden (foto: René van Hoof).
Gerda met haar eigen honden (foto: René van Hoof).

Mensen denken veel te gemakkelijk over het nemen van een hond, ziet Gerda. Vooral tijdens de coronacrisis namen veel mensen volgens haar een hond om hem daarna snel weer weg te doen. "Ik heb dat wel gemerkt. Dan krijg je honden die totaal niet zijn opgevoed en die constant springen. Als ik mijn stem verhef dan weten ze dat iets niet mag. Maar ik zal nooit een hond een klap geven."

"Als mijn man niet af en toe roept dan ga ik maar door."

Vervelen gaat Gerda zich niet nu het dierenpension is gestopt. "Ach, ik heb zoveel hobby's. Ik heb een tuinhuisje neergezet en ga wat plantjes en groenten kweken. Het woord vervelen dat ken ik niet. Ik ga eerst alles hier schoonmaken en opruimen. Ik ben echt een 'opruimvrouw'. Van de week ben ik acht uur achter elkaar beziggeweest. Als mijn man niet af en toe roept, nou is het genoeg, dan ga ik maar door."

App ons!

Heb je een foutje gezien of heb je een opmerking over dit artikel? Neem dan contact met ons op.

Deel dit artikel
Download de app en draag het gevoel van hier altijd bij je!