Uitgeput is ze. De afgelopen nachten heeft Anita amper geslapen. "Maximaal twee uur per nacht, omdat 'ie nog niet gepakt is", zucht ze. "Normaal klink ik niet zo hoor, ben ik heel vrolijk en enthousiast. Maar ik ben zo, zo uitgeput."

Donderdagochtend 16 januari loopt Anita via de achterdeur van haar appartementencomplex aan de Parkstraat in Breda naar buiten. Uit het niets springt er een jonge man tevoorschijn. "Hij stond waarschijnlijk daar om de hoek te wachten, want opeens pakte hij me bij de schouders en duwde me terug de hal in."

"Hij pakte me bij mijn hoofd en zei 'Naar boven, nu!'" Anita's achttienjarige zoon lag boven nog te slapen en dus was haar antwoord: "Nee!" Opnieuw wordt ze bij haar hoofd gepakt. "Hij knalde me toen vol met mijn hoofd tegen de bakstenen muur. Dat was echt een hele harde klap." Anita voelde dat ze bijna flauwviel en ging steeds slechter zien.

"Hij haalde iets uit zijn mouw." Later bleek dat een uitgeklapt mes te zijn. "Dat mes heeft hij op m’n keel gezet. Ik voelde ineens iets kouds, maar had niet door dat ik gesneden werd. Toen hij mij vasthad, bleef ik hem recht aankijken in zijn gezicht, in zijn ogen. Zijn ogen leken doods, gevoelloos. Als de ogen van witte haai."

Anita wilde de man koste wat het kost weghouden bij haar zoon. "Ik dacht ik wil niet dat hij naar m’n zoon gaat, naar boven." Voor haar verjaardag kreeg de Bredase een Stanley Cup (een grote thermosbeker) van haar zoon cadeau. "Die had ik bij me en was helemaal gevuld met koffie. Dat ding was echt zwaar", lacht ze.

"Ik heb hem zo’n harde klap verkocht tegen z’n hoofd, dat 'ie twee stappen achteruit moest doen, naar buiten. Toen kon ik de deur weer dichttrekken." Anita zag de blik van de man veranderen. "Hij keek ineens heel verbaasd. Ik denk dat hij niet had zien aankomen dat ik me zou verweren."

De man heeft niets meegenomen, daarom denkt Anita dat hij andere bedoelingen had. "Ik denk aan verkrachting. Want hij zei 'naar boven, nu'. Wat wil je anders boven met me doen? M’n ringen en oorbellen heeft hij niet af gerukt, mijn designertas ook niet en mijn pinpas heb ik ook nog. Ik mis een gouden ketting, maar die is vermoedelijk aan zijn mes blijven hangen."

De politie is nog hard op zoek naar getuigen, zo laat een woordvoerder weten. "Als er mensen zijn die donderdagochtend 16 januari rond half acht iets gezien hebben, bijvoorbeeld een verdacht persoon in de buurt van de Parkstraat, neem dan vooral contact met ons op. Mocht er iemand zijn met camerabeelden, geef dat vooral door want dat brengt ons onderzoek verder."

Anita's hals geneest goed. "Waar ik het meest last van heb zijn mijn hoofd, nek en rug. De nekbrace die ik draag en de pijnstillers helpen wel een beetje." De woede overheerst. "Hoe haal je het in je hoofd?! Hij heeft me nu even bang gemaakt, maar hier kom ik wel overheen. Maar ik laat hem niet mijn woongenot hier in Breda, in het Ginneken, ontnemen. Dat gun ik hem echt niet."