“Nu zijn jullie de klos”, schreef een van de meisjes aan haar vriendinnen, nadat ze weg was gegaan bij de scouting. Ze trok het niet meer dat Ruud K. haar steeds opzocht en overal aanraakte. Even een hand op haar been, een omhelzing, even kriebelen op haar buik of haar borsten aanraken. Na al die jaren was haar leven een hel geworden, vertelde ze in de rechtszaal en ze besloot te vertrekken.

Met ’nu zijn jullie de klos’ bedoelde ze dat Ruud zijn aandacht ging verleggen naar andere meiden nu zij weg was. Zij was zijn favoriet, maar er waren meer meiden die hij leuk vond.

De aanrakingen en omhelzingen gingen steeds verder, zo bleek tijdens de zitting. Zijn favoriete scout nam hij een keer mee naar huis, waar hij met zijn vingers in haar broek probeerde te komen.

Althans, zo luidt de aanklacht tegen K. Zelf herkent hij alle aantijgingen totaal niet. K. werd er emotioneel van in de rechtbank. Zoveel onrecht heeft hij niet verdiend, was zijn betoog. De meiden zochten hém op, wilden graag met hém in de boot. En tijdens alle plagerijtjes en troostende gesprekken zal hij best wel eens iemand aangeraakt hebben of wel eens een opmerking over seks hebben gemaakt. Maar ontucht, nee. Dat was absoluut niet gebeurd.

Een van de meiden vertelde in de rechtszaal dat Ruud K. haar leven volledig had verpest. “Niet normaal, vies en onbegrijpelijk”, zo sprak ze haar voormalige scoutingleider toe. “Waarom ik, was ik zo speciaal?”

Ze vertelde dat ze jaren later nog steeds bang is voor oudere mannen en niet alleen over straat durft. De therapie, die ze volgt, helpt nog niet. “Dacht je dat niemand het merkte?”

En dat was een pijnlijk punt in de zaak. Het te amicale gedrag van K. was anderen wel degelijk opgevallen. Niet alleen de jonge meiden, maar ook andere leiders zagen dat Ruud te lang zijn hand op de lies van een meisje liet liggen of vaak knuffelde. En opvallend was dat Ruud alleen meisjes zo benaderde. “Jongens hadden geen knuffel nodig”, zo verklaarde K.

Ruud K. werd zelfs een keer gewaarschuwd, maar dat hielp niet. En dat kwam ongetwijfeld doordat hij zijn gedrag niet als kwaadaardig zag. Hij had niet in de gaten dat zijn gedrag totaal anders overkwam bij de jonge meiden.

De bom barstte in de zomer van 2022. Het eerste meisje was toen al weg bij de scouting, maar vier andere favoriete meiden waren wel naar de Nakawa in Zeewolde gegaan, het grootste waterscoutingkamp van Europa dat iedere vier jaar plaatsvindt. Daar maakte hij in een grote tent foto’s van meisjes in zwemkleding. Toen hij daar op aangesproken werd, weigerde hij de foto’s te verwijderen.

Een van de meiden appte hierover met haar vertrokken vriendin en kreeg dus te horen: “Nu ben jij de klos.” Uiteindelijk deed het meisje aangifte en zette daarmee de wereld van Ruud K. op zijn kop. De waterscouting in Sleeuwijk was zijn lust en zijn leven. Hij was daar dag en nacht, vertelde hij. “Sinds ik ben weggestuurd ben ik 90 procent van mijn vrienden kwijt. En dat doet pijn na 24 jaar scouting”, vertelde hij emotioneel.

De officier van justitie wilde na 2,5 jaar wachten op de rechtszaak geen onvoorwaardelijke celstraf meer eisen. Hij hield het bij een eis voor een taakstraf van 180 uur en twee maanden cel voorwaardelijk, die K. pas hoeft uit te zitten als hij weer in de fout gaat. Daarnaast moet Ruud K. een verbod krijgen om contact op te nemen met twee meiden van de scouting.

K. bleef echter weigeren om in te zien wat zijn gedrag met de jonge meiden had gedaan. Zijn advocaat vroeg dan ook om vrijspraak. “Hij had geen enkele seksuele bedoeling en heeft altijd voor ze klaargestaan”, zo legde ze ut. “Mee naar huis nemen, borsten en billen aanraken, het is nooit gebeurd. Hun angst kan hij niet bevatten en hij snapt niet waar die vandaan komt. Ze hebben hem ook nooit gezegd dat ze zijn steun niet wilden.”

En met deze welles-nietes situatie eindigde de zitting dan ook. De rechtbank doet op 5 februari uitspraak in deze zaak.