"Tot grote frustratie van mijn moeder zat ik de hele dag mijn armen vol te tekenen met kruizen, vogels, hartjes en natuurlijk mochten de drie puntjes tussen duim en wijsvinger niet ontbreken. Uit het sieradenkistje van mijn zus jatte ik een gouden clipoorbel en toen was het plaatje compleet. Ik was er klaar voor, we konden bij oma op bezoek", vertelt hij.

Op zijn twintigste was de Eindhovenaar klaar voor het echte werk. "Ik stapte een tattooshop binnen, keek naar alle platen die aan de muur hingen, maar vond ze niet echt mooi. Maar goed, het moest nu dan wel echt gebeuren. Gelukkig was het koopavond, ik liep een winkel in, zag een leuke ansichtkaart met de tekening van een kikker erop en nog geen uur later stond die op mijn linkerschouder."

Peters moeder moest er niets van hebben, dat geklieder op de huid. "Ik hield het daarom maar stil dat ik een tattoo had. Totdat ik een keer met een vriendinnetje op visite ging en mijn moeder zag dat er een kleine tatoeage op haar enkel stond. Ze reageerde heel relaxed, waardoor ik dacht: nou, dan kan ik die van mij ook wel laten zien."

"We zouden die dag met z'n allen naar zee gaan, maar toen ik m'n mouw opstroopte, verstarde ons moeder helemaal en zei: 'Gij gaat niet mee naar zee'. Ik werd ter plekke verbannen uit de familie", grinnikt hij.

Toch groeide de vonk uit tot een brandend vuurtje. Er volgden meer tatoeages: een dondervogel op de schouder, een Japanse Koi karper op de arm en op zijn rug een grote draak in gevecht met een samoerai. "Ik ben een beetje verslavingsgevoelig, ja", zegt hij.

"Tijdens een van mijn sessies kwam een vriend van m'n tattoo-artist binnen. Hij vertelde dat de tatoeëerder het vak als het ware op hem geleerd had en toonde trots het logo van PSV op zijn borstkas. Toen ik vroeg waarom een deel van het logo doorgekrast leek te zijn, was het antwoord dat er eerst per ongeluk PVS in zijn lijf was geprikt, een foutje. Ik was blij dat ik voor een grote Japanse Koi karper zonder tekst op mijn linker bovenarm gekozen had."

"Het was prachtig werk in fantastische kleuren. Als iemand naar de diepere betekenis vroeg, mompelde ik iets over de strijd met je innerlijke demonen, maar stiekem vond ik het gewoon een ontzettend vet kunstwerk", zegt hij.

Toen hij voor het eerst vader werd en er daarna nog twee kinderen volgden, was het geld op. "Voor mij even geen inkt. Dat veranderde toen ik tien jaar geleden de dringende behoefte had om de liefde voor mijn vriendin en kinderen op mijn rechterbovenarm vast te leggen."

Het werd een tatoeage met een vrouwelijke boeddha, kraanvogels, lotusbloemen en de eerste letters van de namen van zijn vriendin en hun kinderen. Ook Peters ribben zijn inmiddels kleurrijk versierd en zijn rug is aan de laatste inkt toe.

"Daarmee is de cirkel rond en zou je kunnen zeggen dat ik klaar ben met mijn tattoo queeste. Hoewel, een cirkel kan natuurlijk altijd nog groter gemaakt worden. Ik sluit niks meer uit."

Peters moeder is inmiddels 88, maar ze is nog net zo pittig als toen. "Bij de kleinkinderen, die ook alle drie tatoeages hebben, reageert ze wat milder en zegt ze, 'Oh, da's wel knap gedaan.' Maar bij mij is het nog steeds: 'Ik hoop dat het flink pijn deed'."