De emoties in de rechtbank in Breda liepen maandagmiddag hoog op. Voor justitie is dit blijkbaar niet zo’n grote zaak, maar voor de man zelf is het heel aangrijpend. “Het gaat je niet in je kouwe kleren zitten”, vertelde hij aan de rechter, ook al is het alweer bijna 2,5 jaar geleden. “Je bent boos op jezelf en op anderen.”

De man begreep ook niet precies hoe hij in de mooie praatjes kon trappen. “Het is net of je in een hypnose komt en doet wat ze vragen. Normaal zou je dat niet doen.”

De truc is net zo eenvoudig als listig. Als mensen eenmaal het verhaal vertrouwen van de ‘agent’ gaan ze blijkbaar mee in het verhaal. Ook in dit geval werd de man 3,5 uur aan de lijn gehouden. 'Had hij onlangs op een gekke link geklikt', was de eerste vraag die de nepagent stelde. 'Ja, vanmorgen op een QR-code van de Belastingdienst', antwoordde hij.

En toen werd er paniek gezaaid. “We zien dat er verdachte pogingen zijn gedaan om geld bij u af te schrijven.” Maar ‘gelukkig’ had de man aan de telefoon ook de oplossing. Meneer moest even een programmaatje installeren waarmee de pc op afstand kon worden overgenomen.

Toen de agenten er niet uitkwamen, werd er als extra service ook nog een ICT’er langsgestuurd. Die kon ook mooi de bankpassen meenemen, want die waren toch niets meer waard. En ondertussen gaf meneer de pincodes alvast.

Op het moment dat de criminelen eenmaal alle noodzakelijke info hadden, ging het snel. Er werd geld gepind in Oosterhout en er werd geld overgeschreven naar rekeningen van verschillende mensen. Allemaal bedragen van rond de zeven- en achtduizend euro. En dat geld werd vaak meteen weer doorgesluisd naar buitenlandse rekeningen.

De man uit Oosterhout kon via zijn bank nog wel wat transacties ongedaan maken, maar het grootste leed was al geleden. Ruim 50.000 euro van zijn privé- en bedrijfsrekening was weg.

Justitie leek niet al te veel moeite hebben gedaan om de zaak uit te spitten. En ook de vier verdachten hadden het smoezenboek opengetrokken om maar niet te komen. Ze waren ziek of hadden het verkeerd in de agenda gezet. Gevolg was dat er maar één advocaat aanwezig was. En de tolken konden naar huis.

De vier verdachten bleken ook niet de grote vissen in dit oplichtingsverhaal. “Zoals zo vaak”, verzuchtte de politierechter. “Het brein achter deze oplichting gaat vaak vrijuit. Ze maken listig gebruik van anderen om dat geld te innen.”

En zo is het dit keer ook. De vier verdachten bleken buitenlandse mannen, die hun rekening beschikbaar hebben gesteld. Tegen een vergoeding sluisden de echte criminelen het buitgemaakte geld door naar andere rekeningen.

De politierechter sprak een van de vier vrij, omdat het niet zeker is dat hij erbij betrokken was. Een tweede man komt later nog voor de rechter. De overige twee kregen een taakstraf van tachtig uur en een celstraf van vier weken.

De man met de taakstraf moest ook 7950 euro terugbetalen aan de Oosterhouter. De ander heeft het geld dat op zijn rekening is gestort, al teruggegeven vanuit Nigeria. De bank heeft ook een deel vergoed, maar al met al blijft de man toch met een gat van tienduizenden euro’s zitten.

Samen met zijn vrouw verliet hij geëmotioneerd de zaal. “Heel vervelend”, spreekt de politierechter. “Maar ik kan het niet mooier maken. Misschien krijgt u een deel nog terug in de zaak die nog openstaat.”