Ray noemde zijn stiefkinderen, voor wie hij de vader was, ‘kankerkinderen’ en ‘kutkinderen’. Een van de rechters las dinsdag, tijdens de zitting in de rechtbank wat gesprekken voor uit de gezinsapp. ‘Hoop dat ze opdonderen, zeker die kanker…’ En: ‘hoerenkind’.

Moeder Michelle (37) en stiefvader Ray woonden met haar zoon en dochter en hun gezamenlijke dochter in Roosendaal. De zaak kwam tegen de zomer van 2023 aan het rollen toen de zoon (inmiddels 17 en zijn zus, al 18) een nichtje vroeg of hij bij haar terechtkon, want hij wilde thuis weg. Zij checkte voor de zekerheid bij de politie of dat zomaar kon, maar de politie nam de zaak meteen over.

Er werden verwondingen bij de kinderen geconstateerd en er kwam een waslijst aan mishandelingen aan het licht. Ze vertelden lichamelijk en psychisch mishandeld te zijn sinds hun kleutertijd: keel dichtknijpen, stompen, slaan, beschoten met balletjes, geprikt met schroevendraaier, uitgescholden, geen eten, buiten slapen, aan ledematen getrokken en de dochter kreeg ongewild een tattoo op haar vijftiende met de tekst ‘Papa Ray’.

Moeder Michelle was vanwege een hernia niet naar de rechtbank gekomen. Stiefvader Ray, die naast een kind samen met Michelle nog zes andere kinderen heeft, was wel gekomen om zijn kant van het verhaal te vertellen.

Ja, hij kon heel bot zijn en veel schelden. “Maar, ik voerde dat nooit uit”, vertelde hij. Op elke mishandeling had hij wel een weerwoord. “Ik sloeg nooit en Michelle ook niet. Die was veel softer. En ze gingen nooit zonder eten naar bed. Ze moesten wel hun taken doen, zoals de hond uitlaten of de keuken schoonmaken. Anders werd ik heel boos.”

Verhalen over stompen, slaan met een riem of stofzuigerstang of wat dan ook, zijn volgens Ray helemaal niet waar. Een arts constateerde wel een rode plek op het been van de zoon toen hij met een schroevendraaiertje zou zijn geprikt. “Gegooid”, vertelde Ray. “Hij had een 1,6 gehaald op school en gooide dat schroevendraaiertje naar zijn moeder tijdens een ruzie. En zij gooide terug.”

En zo ging het welles nietes nog een tijdje door in de rechtszaal. Volgens Ray waren de kinderen ook geen lieverdjes. “Je moet ook eens kijken wat ze tegen mij hebben gedaan. Die hebben mij echt geterroriseerd.” Ook vertelde Ray uitgebreid over de criminele contacten van zijn zoon en zijn asociale gedrag op school, waar hij vrouwen 'kankerhoer' noemde en 'minderwaardig'. Maar, volgens Ray had hij dat niet thuis geleerd.

Duidelijk werd dat Michelle het gezag over haar zoon inmiddels kwijt is en dat hij ergens anders woont. De dochter is inmiddels 18 en dus volwassen en ook zij woont niet meer bij haar moeder. Michelle en Ray hebben zelf ook afstand genomen van hun twee kinderen. Michelle liet niets meer horen aan de hulpinstanties en inmiddels is er helemaal geen contact meer. “Ik hoef ze niet te zien”, zei Ray. “Als ik ze zie, ga ik de politie bellen, anders zeggen zij dat ik ze weer opzoek.”

De kinderen willen hun moeder en stiefvader niet meer zien. Ze eisen een schadevergoeding van 10.000 euro. En dat zou nog te betalen zijn voor de ouders als ze niet hun vergoeding van 88.000 euro in de toeslagenaffaire al helemaal zouden hebben opgemaakt.

Ray vertelde in het dagelijks leven verkeersregelaar te zijn. Hij woont nu alleen in België, maar zei nog wel een relatie met Michelle te hebben. Zij woont nog in Roosendaal met haar jongste dochter. Ze heeft een uitkering en is al vanaf haar veertiende verslaafd aan energiedrankjes.

Al met al werd in de loop van de ochtend duidelijk hoe ernstig de situatie is waarin dit gezin in Roosendaal samenleefde. Er werd gescholden, geslagen, mishandeld, gedreigd en dat ging ook gewoon via de familie-app, waarin de kinderen zich ook niet onbetuigd lieten.

De officier van justitie moest de kluwen ontwarren en met bewijs komen wie nou wat gedaan heeft. Zo heeft een arts van de GGD halsletsel geconstateerd en oud letsel gevonden van waarschijnlijk een balletjespistool. Ook haalde de officier bewijs uit de verklaringen van broer en zus, die ze heel authentiek vindt. En ook de gezinsapp bevat veel informatie, gaf ze aan.

“Natuurlijk zijn er ook leuke tijden geweest, maar de rode draad is wel dat de kinderen angstig waren of ze niet gestraft zouden worden als ze hun taken niet deden. Ray had overal camera’s in huis hangen om ze in de gaten te houden. Ze werden gekleineerd en mishandeld, jarenlang.” Ze eiste tegen beide ouders twaalf maanden cel, waarvan drie voorwaardelijk.

Volgens de advocaat van het stel moeten Michelle en Ray worden vrijgesproken. De kinderen hebben gelogen in hun verklaring, meende hij. “De verklaringen van de kinderen zijn onbetrouwbaar, komen niet met elkaar overeen en zijn heel oppervlakkig.”

Volgens hem is het raar dat er geen zwaar letsel is gevonden. “Als je met een stofzuigerstang zou zijn geslagen, moeten er wel zwellingen zijn. Maar, er zijn niet eens foto’s.”

De uitspraak in deze zaak is op 11 februari.