Met haar zus Henriëtte groeide Yildiz op in een warm gezin. Hun vader overleed al jong, met hun moeder waren ze ‘drie handen op een buik’: “Mijn moeder ging altijd met ons winkelen of naar een pretpark. En later hoorde Melvin daar ook gewoon bij. Henriëtte had een kleine, witte Suzuki Alto. Daarmee waren we altijd onderweg. Melvin vond het Dolfinarium heel leuk, dus zaten we met vier man in die Alto gefrot, op weg naar Harderwijk.”

Melvin en Yildiz scheelden maar 10 jaar. “Ik vond het geweldig toen hij erbij kwam. Ik werd tante, dat was heel stoer op de basisschool. Toen hij een paar jaar oud was, kwam hij mij mee ophalen. Hij voelde vaak meer als m’n broertje dan als m’n neef.” Yildiz was dol op Melvin: “Het was echt een grappenmaker en een levensgenieter. En hij was fanatiek Feyenoord-supporter, ging ieder weekend naar ’t voetballen.”

In 2007 werd hun gelukkige leven wreed verstoord. Henriëtte kreeg heel erge buikpijn. “De huisarts dacht in eerste instantie dat het ging om buikkrampen. Totdat ze helemaal geel werd, ook de oogleden werden geel. Toen kwamen ze erachter dat ze een galwegtumor had, die was uitgezaaid naar de lever. Voor ingrijpen was het al te laat, het zat al te ver door haar lichaam heen.”

Een jaar lang was Henriëtte heel ziek en kreeg ze chemo’s. Yildiz zag haar grote, sterke zus aftakelen: “Aan het eind van het liedje was er niks meer van over”. In 2008 overleed Henriëtte, ze was 39 jaar.

Melvin verloor zijn moeder toen hij 15 was. “Daar heeft hij heel veel moeite mee gehad. Hij is daarna ook veranderd. Hij was geen prater, maar je merkte dat het veel met hem heeft gedaan. Melvin zat in het laatste jaar van zijn middelbare school. Net op een leeftijd waarop je je moeder zo hard nodig hebt, valt ze weg.”

Korte tijd later stond Melvins leven opnieuw op zijn kop. Hij was nog maar 16 jaar oud toen zijn vriendin zwanger werd. “Dat was wel even schrikken”, denkt Yildiz terug. “En zijn vriendin was al te ver in de zwangerschap, dus het kindje wel of niet houden, was al geen keuze meer. Maar anders hadden ze het kindje toch wel willen houden hoor.”

Melvin was een geweldige vader voor zijn dochtertje Charity, vindt Yildiz: “Ze was zijn alles. Hij was zó apetrots op haar. Ook al moest-ie het financieel met minder doen, dan wandelden ze wel een keer naar de cafetaria om een ijsje te halen, of naar de speeltuin of het dierenpark, hij was echt een hele lieve vader.”

Toen sloeg het noodlot opnieuw toe. Van de één op de andere dag werd Melvin heel ziek: “Hij zat bij mijn moeder op de bank en was kortademig, moe en hij had pijn op zijn borst. Via de huisarts ging hij naar het ziekenhuis en daar zagen ze dat er iets met z’n hart helemaal niet goed was. Het was grote paniek.”

Een onbekend virus had Melvins hart aangetast. Hij kreeg een batterij die de functie van zijn hart overnam. Met machines werd hij in leven gehouden. Een harttransplantatie werd uiteindelijk zijn redding. Er was weer hoop: “Een jaar ging het echt heel goed. We durfden weer een beetje te leven, te ademen.”

Maar na een jaar kreeg Melvin opnieuw klachten. Vermoeidheid, kortademig: “Weer naar het ziekenhuis. ’s Nachts kregen we een telefoontje, dat ze niks meer voor hem konden doen.” Melvin overleed in 2017, hij was maar 24 jaar.

“Ja, dat zijn heel heftige jaren geweest”, blikt Yildiz terug. “Het was ook moeilijk om mijn moeder zo te zien. Ze was boos op de hele wereld. Ik heb geprobeerd haar erdoor te slepen. Ze knapte een beetje op en toen kwam de klap bij mij.”

Yildiz werd depressief en had een paar heel zware jaren. Maar ze kwam er bovenop: “En nu kunnen we wel weer, misschien nog wel extra, genieten van het leven. Omdat we ook hebben gezien dat het zomaar over kan zijn.”

Met Melvins dochter Charity, nu 14, is de band goed: “Ze logeert één keer per maand bij mijn moeder. Ze was natuurlijk heel jong toen hij overleed. Ze mist haar pappa heel erg en ze is er heel veel mee bezig. Dan plaatst ze rond zijn verjaardag een berichtje op Facebook: ‘Pappa ik mis jou’. Melvin werd heel jong vader, we zeggen altijd maar dat het zo heeft moeten zijn.”