Het was een enorm bloedbad in het huis aan de Amethistdijk in Roosendaal. De buurjongen was gestoken in zijn hoofd, hals, armen en voeten. De pezen in zijn arm waren doorgesneden door de steken en de jongeman moest urenlang worden geopereerd.

Donderdag zat hij met zijn familie in de rechtszaal in Breda en zag hij zijn voormalige buurman weer. Die zat er rustig bij, strak in het pak en zijn zwarte, sluike haar in een knotje. Hij had overal een antwoord op, maar het waren wel antwoorden die de wenkbrauwen deden fronsen.

Raymond S. mocht uitgebreid zijn kant van het verhaal vertellen. Hij werd juist belaagd door zijn buren, zo vertelde hij. Ze werkten voor de criminele inlichtingendienst of defensie en achtervolgden hem en wilden hem vermoorden. Eerder had hij daarom al ramen vernield van beide buren en had hij een buurman met de dood bedreigd via Facebook.

De achtervolgingswaan bereikte een dieptepunt op oudejaarsdag 2023. Raymond vertelde dat een broer van de buurjongen hem op de vroege ochtend had gezegd dat diens zusje en broer zouden worden verkracht en vermoord.

Groot vleesmes
In paniek belde Raymond S. naar 112, maar het duurde hem te lang voor de politie kwam. Hij gooide eerst de voorruit in van de buren. Daarna klom hij over het hek en gooide met een Boeddhabeeld uit de tuin het raam van de achterdeur in.

Vervolgens klom hij met een groot vleesmes naar binnen en ging op zoek naar zijn zusje en broer. Op de slaapkamer aan de voorkant had de buurjongen zich verschanst. Raymond wist de deur te openen en trof de buurjongen in zijn onderbroek aan. Hij begon op hem in te steken en via de telefoon hoorde de politie: ‘Nee, niet doen, niet doen.’

Al vechtend rolden de twee de trap af en belandden ze in de woonkamer. Het gevecht stopte toen agenten op de voordeur bonkten. Raymond vluchtte naar zijn eigen huis en de buurjongen moest zijn handen omhoog doen, maar door alle doorgesneden pezen lukte dat niet. De politie zag hem blijkbaar aan voor een verdachte en dreigde hem te taseren. Daardoor duurde het extra lang voor hij eindelijk medische zorg kreeg, vertelde hij via zijn nichtje aan de rechters. Raymond werd daarna, onder het bloed, aangehouden in zijn eigen huis.

Bloedbad
De buurjongen, die inmiddels 20 is, maakt zich nog steeds boos over dat zo’n verwarde persoon niet aangepakt kon worden. Politie, woningbouw en GGZ wees hij gewoon de deur en er gebeurde niets. Ondertussen werden zijn vrouw en kind wel uit huis gehaald, voor hun veiligheid, zo werd duidelijk.

Niemand deed iets voor ons, vertelde hij in zijn spreekrecht. “Waarom lopen deze verwarde mensen zo lang rond?”, vroeg hij zich af. Dat de burgemeester na het bloedbad met een bosje bloemen kwam, kon hij dan ook niet waarderen. De jongeman wordt elke dag met zijn littekens geconfronteerd en slaapt tegenwoordig met zijn deur op slot en een mes onder zijn matras.

Raymond legde eigenlijk alle schuld bij zijn buurjongen. “Als hij zich niet had verweerd, dan was dit allemaal niet gebeurd”, zo meende hij. “Ik wilde hem niet doden, maar wilde ook niet dat hij mijn mes zou afpakken.” Hij zocht zelf ook naarstig naar hulp. Toen hij steeds maar bot ving bij de instanties, ging hij zelfs naar Parijs om daar een advocaat te zoeken.

Geen enkel berouw
Volgens Raymond had de buurjongen ook een mes, maar hij is de enige die dat heeft verklaard. Hij zei niet met het mes te hebben gestoken, maar alleen heen en weer gezwaaid. Hoe de buurjongen dan zo zwaargewond raakte, snapte hij ook niet.

Ruim een jaar nadat hij bijna zijn buurjongen doodstak, toonde Raymond S. nog geen enkel berouw. Had hij mij maar niet moeten aanvallen, vindt hij nog steeds. En dat terwijl hij toch degene was die met een mes het huis van de buurjongen binnendrong.

Deskundigen vinden hem ziek en constateren schizofrenie en dus ontoerekeningsvatbaar. Hij is psychotisch en lijdt continu aan wanen. Ook tijdens de zitting zagen de deskundigen dat S. nog steeds in de moordcomplotten gelooft.

Veenbrand
Hij kon ook niet anders handelen, legden de deskundigen uit. Hij moest zijn familieleden wel redden. “Hij lijkt zo kalm”, vertelde een van de deskundigen. “Maar onder die kalmte woedt een veenbrand. Hij had misschien wel net zoveel angst als zijn slachtoffer.”

S. houdt al jaren vol dat hij helemaal niet ziek is, maar ook tijdens de zitting bleef hij maar praten over mensen die hem wilden vermoorden. Door zijn buren is het allemaal zover gekomen, zo bleef hij volhouden.

De deskundigen adviseren tbs met dwangverpleging. S. zit in een totaal andere realiteit en moet gedwongen behandeld worden, omdat hij zichzelf niet ziek vindt, zo luidde hun conclusie.

De officier van justitie sloot zich daarbij aan. De buren waren al maanden slachtoffer van de wanen van de buurman en ze kregen geen hulp. Dat de jongen moest vechten voor zijn leven is onverteerbaar voor hem en zijn familie, zo oordeelde ze. Omdat S. ontoerekeningsvatbaar is, vroeg ze niet om een celstraf, maar om tbs met dwangverpleging. Volgens haar is S. vooral gebaat bij een behandeling.

De uitspraak in deze zaak is op 20 februari.