Tijdens het NK versloeg hij in de finale Piëdro Schweertman, die de titel acht jaar op rij pakte. “Ik was heel erg blij met de overwinning. We hebben het gevierd met een gezellig diner na het toernooi. Ja, en een klein biertje hoorde daar wel bij.”

Rowan is helemaal gek van zijn sport. Hij verhuisde zelfs van Den Bosch naar een woning bij de club in Eindhoven. “Ik train zes dagen per week. Je kunt bijna zeggen dat ik leef op de baan. Voor de topsport geef ik veel op. Ik kan niet veel uitgaan met vrienden, niet alles eten wat ik lekker vind en ik moet extra rust nemen. Een ander leventje dan veel mensen gewend zijn. Ik heb het er graag voor over. Bovendien vind ik door mijn autisme de regelmaat wel fijn”, zegt hij.

Dat vele trainen is noodzakelijk, want squash is volgens Rowan één van de zwaarste sporten die er is. “Je kunt het bijvoorbeeld niet vergelijken met tennis, waarbij je relatief lang kunt rusten nadat een rally is afgelopen. Squash is heel explosief en rally’s volgen elkaar sneller op. Er zijn wedstrijden bij dat je anderhalf uur op de baan staat.”

“Het is de fysieke uitdaging die de sport zo aantrekkelijk maakt. Er zijn wel wat mensen overgestapt naar padel, maar dat is toch meer een gezellig spel en minder intensief. Toen bekend werd dat squash in 2028 een olympische sport is, zorgde dat voor een toename van het aantal squashers. Hopelijk blijft het ook in 2032 op de agenda van de Olympische Spelen.”

Bij de volgende Olympische Spelen hoopt Rowan van de partij te zijn. De Eindhovenaar heeft grote doelen, maar dan moet lichamelijk wel alles meezitten. “Ik heb er vorig jaar 3,5 maand uitgelegen met een meniscusblessure. Voordat ik terugkeerde op mijn oude niveau, had ik nog wat maanden nodig. Als ik twee weken op vakantie ben, heb ik al drie/vier weken om in mijn ritme te komen, laat staan na zo’n lange afwezigheid. Mentaal was het een moeilijke periode.”

Door blessureleed zakte hij op de wereldranglijst naar de honderdste plaats, inmiddels staat de Nederlands kampioen op plek 95. “Ik wil de beste Nederlander ooit worden en daarvoor moet ik bij de eerste acht van de wereld komen. Als je daar staat, heb je weer nieuwe doelen. Ook droom ik ervan om de wereldtitel te pakken.”

Een hogere klassering zorgt voor meer financiële mogelijkheden. “Je kunt er pas van leven rond de top 50 van de wereld. Een groot verschil met tennis, waar je veel meer geld kunt verdienen.”

Mooi meegenomen is dat Rowan op 20-jarige leeftijd al een groot deel van de wereld heeft gezien. “Van Australië en Nieuw-Zeeland tot India en van Brazilië tot Costa Rica, ik heb er toernooien gespeeld. Binnenkort reis ik af naar Pakistan voor het WK onder 23 jaar. Waar ben ik eigenlijk niet geweest?”