“Ik ben de beruchte man”, lacht Tijn aan het begin van het gesprek. Om dan meteen zijn geschiedenis te vertellen: “Onze pa begon met de zaak hier in 1930. In de oorlog, in 1941, ben ik hier geboren. In 1965 nam ik de zaak over, samen met mijn vrouw El. Elke gulden die binnenkwam, werd geïnvesteerd in Bosch en Duin.”

Zijn restaurant runde Tijn op zijn eigen unieke wijze. Over die roemrijke geschiedenis verschijnt binnenkort een boek. En de schrijvers hebben een onuitputtelijke bron aan anekdotes over hoe hun hoofdpersoon de zaak vol kreeg. Joost van der Loo: “In Kaatsheuvel waren kangoeroes ontsnapt. Er lag sneeuw. Tijn heeft toen op een plankje de afdrukken van kangoeroepoten nagemaakt. Hij maakte een spoor in de duinen, belde de krant en heel de tent zat vol. Want iedereen wilde de kangoeroes zien.” Jan de Kort lacht: “Zo hebben we minstens driehonderd verhalen.”

Maar het was niet alleen vrolijkheid. In 1991 overleed Tijns vader, in 1992 zijn vrouw El en in 1993 zijn moeder. En toen brandde in 1993 ook nog eens de zaak tot de grond toe af. “Van mijn levenswerk was niets meer over. Er lag net een nieuw rieten dak op. Dinsdag zou het worden opgeleverd, toen brandde het van zaterdag op zondag af. Volgens de politie was het aangestoken. Maar het is nooit duidelijk geworden wie het heeft gedaan.”

Toch liet Tijn zijn hoofd niet hangen. Hij bouwde zijn zaak opnieuw op. En groter: “Ik ben geen paniekjongen. Je kunt achterom kijken, maar je kunt ook vooruit kijken. En dat heb ik heel mijn leven gedaan.”

Maar in 2000 was de pijp leeg: “Ik kon het niet meer opbrengen. Een horecabedrijf kun je niet alleen voeren, dan moet je met z’n tweeën zijn. Mijn vrouw deed de administratie en ik was de sjouwer, de werker en de koker. Maar mijn vrouw was overleden en dan is het anders hè.”

Tijn bleef wel op het terrein wonen. En dat mondde uit in een verbeten, jarenlang juridisch conflict met de nieuwe eigenaar. In 2011 moest hij zijn geboortegrond verlaten. “De tranen liepen over mijn wangen”, herinnert Tijn zich. “Ik ben niet van beton hè? Dat heeft me in de put gestampt.”

Jarenlang kwam hij niet meer bij Bosch en Duin. Maar toen zijn zus er vorig jaar trouwde, moest hij wel: “Ik kwam hier binnen en was gewoon verstijfd. Het eerste kwartier kon ik geen woord zeggen.” Maar de nieuwe eigenaresse kwam naar hem toe en maakte een praatje: “Dat was een leuk gesprek. Ze was heel blij dat ik binnen was. En ik achteraf ook. ‘Zoveel mensen vragen nog steeds naar jou’, zei ze. Dat deed me wel iets. Dus laten we alles maar vergeten.”

Het boek dat Joost van der Loo en Jan de Kort over Bosch en Duin schreven, ‘Als je moe van het wandelen bent’, wordt vrijdag 21 februari gepresenteerd, uiteraard bij Bosch en Duin in Udenhout. Het kost 27,50.