De Nederlandse GGZ wil dat elke aangesloten instelling rookvrij wordt. Medewerkers, cliënten, leveranciers en bezoekers mogen dan niet meer roken in de gebouwen, maar ook niet op de buitenterreinen van de instellingen. Dit besluit is genomen omdat de gezondheidszorg mensen beter moet maken en roken past daar niet bij.

In de kliniek in Vught is op dit moment nog maar een plek buiten op het terrein waar gerookt mag worden. Hans, die al zes weken in de kliniek verblijft, steekt hier zijn laatste sigaret op. "Als je blijft roken, blijf je ook gehecht aan het middel dat je gebruikt. Dat is in mijn geval alcohol. Het is uit noodzaak dat ik wil stoppen."

Hans stopt met roken voor zijn eigen gezondheid maar zeker niet vanwege het nieuwe rookvrije beleid dat de kliniek vanaf het eind van het jaar invoert. "Je treft iemand die heel moeilijk met autoriteiten om kan gaan. Dus als ze het zouden verplichten, dan zou ik niet meewerken, denk ik."

En hoewel hij niet stopt vanwege het aankomende rookverbod, begrijpt hij het wel. "Vanuit medisch oogpunt snap ik het heel goed. Er sterven gewoon veel te veel mensen aan de gevolgen van roken", zegt hij. "Maar het is een verslaving die te vergelijken is met een verslaving van heroïne. Daarmee wil ik zeggen dat het echt heel moeilijk is om te stoppen. Dat is echt een hele grote opgave."

In de kliniek worden Hans en andere cliënten begeleid om stapje voor stapje te stoppen met roken. Deze begeleiding is erg van belang om de instelling aan het eind van het jaar volledig rookvrij te maken. Eerder probeerde de kliniek ook al een rookverbod in te stellen, maar dat werkte toen niet. "Mensen hadden het gevoel dat hun autonomie werd afgepakt", zegt verslavingsarts Tim van Grinsven tegen de NOS.

"Er was zoveel wrijving over de regels dat we niet meer aan behandelen toe kwamen. Alles draaide om het niet meer mogen roken. Het bleek voor onze doelgroep een te grote stap", zegt van Grinsven. De kliniek volgt nu het voorbeeld van de NS. "Die hebben het goed gedaan. Eerst nog roken op bepaalde plekken en daarna zijn ze steeds een stapje verder gegaan."

Hans heeft er alle vertrouwen in dat het hem met de begeleiding gaat lukken om te stoppen. "Omdat ik weet dat de ondersteuning die ze hier bieden me wel gaat helpen. Daar ben ik van overtuigd", zegt hij, terwijl hij een hijsje neemt. "Hij smaakt goed, mijn laatste sigaret." Als Hans zijn peuk uitdrukt, neemt hij nog even symbolisch afscheid. "Nou jongen, daar ga je. Behouden vaart."