Na elke vleessoort, die netjes ingepakt wordt, klinkt het vertrouwde "anders nog iets?" door de winkel. In slagerij Snijders is de rolverdeling duidelijk: Robert staat achter de schermen het vlees te snijden, terwijl Astrid achter de toonbank voortdurend "anders nog iets?" roept.

"Het is een emotionele dag vandaag," vertelt Astrid Snijders. "De opa van mijn opa begon hier in 1898 aan de Molenakkerstraat en na vijf generaties komt er nu een einde aan. Dat is best bijzonder." Op de laatste dag staat de winkel, zoals vanouds, vol met vaste klanten. Sommigen hebben een kaartje, chocolade of bloemen meegenomen om Astrid en Robert te bedanken voor het vlees dat ze hier jarenlang konden kopen. "Het is heel erg", verzucht een klant die al meer dan 50 jaar wekelijks haar vlees hier haalt. "Mijn ouders kwamen hier ook al en ik hou niet van vlees uit de supermarkt. Dat deze winkel dichtgaat, is dus een groot gemis voor Gemert."

Slagerij Snijders heeft te weinig personeel kunnen vinden en ook een opvolger ontbreekt. "Onze zoon Niels is woningstoffeerder en dochter Meike ziet haar toekomst in het toerisme. Jonge mensen willen geen slager of vakman meer worden. Zelfs weekendhulpen zijn nauwelijks nog te vinden," vertelt Astrid.

"De winkel gaat dicht, en dat is heel jammer voor het dorp," zegt slager Robert, terwijl hij de laatste biefstukjes afsnijdt. "Maar via een kleine webshop blijven we onze klanten bedienen met bijvoorbeeld barbecuepartijen of onze specialiteiten, zoals gehakt, verse worst en gepaneerde schnitzels. Die moeten dan van tevoren besteld worden en kunnen op een afgesproken tijdstip opgehaald worden."

"Het contact met de mensen ga ik het meest missen", zegt Astrid. "De bakker hiernaast stopt ook al, de groenteboer gaat ermee stoppen en Time Out is al verkocht. Het is echt een kaalslag in Gemert." De winkel van Snijders was meer dan alleen een slagerij. "Veel oudere mensen kwamen hier niet alleen voor hun karbonaadje, maar ook voor een praatje," zegt Robert. "Sommige klanten zijn zelfs boos dat we stoppen."

Als vijfde generatie slager ging Astrid na de middelbare school naar de slagersvakschool in Helmond, waar ze in 2009 Robert leerde kennen. Zo kwam Robert naar Gemert om hier te wonen en te werken. In 2014 verbouwden ze samen de winkel. "Helaas komt er geen zesde generatie, omdat onze kinderen andere interesses hebben."

Twee kleine klantjes, die met hun moeder de winkel binnenkomen, hebben wél interesse in vlees. "Plakje worst!" roepen ze enthousiast voor de toonbank. Wanneer Astrid voor de laatste keer "Anders nog iets?" roept en de bestelling afrekent, krijgen de kleintjes allebei een plakje boterhamworst. Zonder het te beseffen, zijn ze getuige van een klein historisch momentje in Gemert.