Wanneer Poekie of Tijgertje precies op het menu is verschenen, is onduidelijk. Maar bekend is dat het dier al in de middeleeuwen regelmatig in de pot verdwijnt, vaak uit bittere noodzaak. In die tijd is een stad ongetwijfeld de veiligste plek om in te leven. Die is vaak voorzien van stevige muren zodat niet iedere roversbende of vijandelijk leger zomaar binnen kan marcheren om de bewoners een kopje kleiner te maken en er met hun bezittingen vandoor te gaan. Tot de uitvinding van het buskruit, die de dikke muren in no time tot puinpoeier reduceert, kan het soms wel maanden of jaren duren voordat het aanvallers lukt om binnen te komen.

De belegeraars zetten daarbij hun meest belangrijke wapen in: tijd. De stad wordt volledig omsingeld zodat er niemand meer in of uit kan. En dan is het een kwestie van wachten. Wachten totdat de voorraden langzaam opraken en de verdedigers vanwege hun almaar luider knorrende magen het opgeven. Maar voordat dat moment er is, leeft er hoogstwaarschijnlijk geen enkel dier meer binnen de stadsmuren.

Dampend op bord
En dat moet je heel letterlijk nemen. Niet alleen de kippen, varkens, geiten, schapen, paarden en koeien worden geslacht en opgepeuzeld. Daarna is het de beurt aan honden, ratten en katten, beter bekend als dakhazen. Geen stukje vlees werd verspild. Want ja, in barre tijden grijp je alles aan om te overleven. En sowieso bij mensen die in armoede leefden, prijkte de dakhaas met enige regelmaat op het menu. En hun vachten werden gebruikt om er jassen van te maken.

Dat bleef niet beperkt tot honderden jaren geleden, want armoede is van alle tijden. Vooral in Helmond hadden mensen tot nog niet zo heel lang geleden ook weinig te makken. En kwam de dakhaas gewoon op tafel. Het heeft ze ook de weinig vleiende bijnaam de Helmondse Kattenmeppers opgeleverd. Maar ook op andere plekken in Brabant verscheen het beestje regelmatig dampend op bord. Kattenmeppen of -knuppelen was trouwens ook een soort van volksvermaak tijdens kermissen en braderieën. Er werd dan een ton met daarin een kat opgehangen. Mensen gooiden een knots naar de ton, die begon te slingeren en uiteindelijk ging-ie kapot. Degene die de ton raakte waardoor de kat wegvluchtte, had gewonnen.

Houd uw honden en katten in de gaten!
Tijdens de Tweede Wereldoorlog was er vooral op het einde van de oorlog een tekort aan zo'n beetje alles. En zette de Dierenbescherming zelfs advertenties in kranten om mensen te waarschuwen hun honden en poezen goed in de gaten te houden. Wie een stukje vlees op de zwarte markt kocht, liep ook het risico dat het toch geen konijn of haas was dat hij in handen gedrukt kreeg in ruil voor een godsvermogen.

De naam dakhaas is overigens ook een bijnaam voor dakdekkers. En in het dialect van de stad Utrecht is het zelfs verheven tot een waar scheldwoord: achterlijke dakhoas.