Zoals wel vaker in die tijd is hun huwelijk gearrangeerd. Anna's vader Maximiliaan van Egmond regelt dat nog even vlak voordat hij zijn laatste adem uitblaast in 1548. Zijn enige kind is dan 15 jaar. Het enorme bezit dat Van Egmond bijeen heeft weten te sprokkelen, maakt van zijn dochter een van de meest begeerlijke vrouwen in ons land. En hij ziet in Willem van Oranje, die ongeveer net zo oud is als Anna en ook hoog in aanzien staat, de perfecte man voor haar.

Drie jaar later is het zover, het 'geregelde' huwelijk wordt gesloten. Maar nee, vaak zien ze elkaar in de jaren daarna bepaald niet: Anna van Egmond, gravin van Buren en prins Willem van Oranje, graaf van Nassau-Dillenburg. Want terwijl hij vooral oorlogen uitvecht op het slagveld, zorgt zij ervoor dat alles thuis, in het kasteel van Breda, reilt en zeilt. En dat doet de vrouwe van onder meer Grave, Eindhoven en Cranendonck niet zonder succes. Het familiekapitaal, dat toch al niet klein is, groeit flink door al haar inspanningen.

Brieven
Maar dat alles maakt hun liefde voor elkaar er niet minder op. Ze schrijven elkaar regelmatig brieven waarin duidelijk staat dat ze hevige gevoelens voor elkaar hebben. Willem noemt haar regelmatig Tanneke, het koosnaampje dat hij voor haar heeft. Liefst veertig brieven van onze Vader des Vaderlands aan haar zijn bewaard gebleven, helaas zijn die van haar verloren gegaan. Wat zij precies aan hem heeft geschreven, blijft voor altijd onbekend. Willem spreekt in zijn brieven meerdere keren zijn waardering uit voor hoe Anna het allemaal voor elkaar heeft in Breda.

Ondanks dat het stel grotendeels gescheiden van elkaar leeft, krijgt het drie kinderen; twee dochters en een zoon. Hun eerste dochter, Maria, is een jaar oud als ze overlijdt. Filips Willem en hun andere dochter, die ook Maria heet, groeien op en worden beiden (ruim) zestig jaar oud. Zelden gaat Anna met Willem mee op zijn reizen, maar begin 1558 besluit ze dat het tijd is om samen Dillenburg te bezoeken. Maar zover komt het niet, Anna wordt ziek. En sterft in maart aan de ziekte. Waaraan precies, is onduidelijk.

Voor altijd van elkaar gescheiden
Willem wordt kort na haar overlijden zelf ook ziek en treurt om zijn grote verlies. Zelfs alle condoleances van hoogwaardigheidsbekleders uit die tijd kunnen zijn pijn niet verzachten. Anna krijgt een plek in de Grote Kerk van Breda en ligt begraven in een grafkelder onder het praalgraf van Engelbrecht II van Nassau. De prins zet in zijn testament dat dit de plek is waar ook hij na zijn dood wil liggen. Maar het lot bepaalt uiteindelijk anders.

Ruim 25 jaar later maakt Balthasar Gerards op 10 juli 1584 een einde aan het leven van Willem van Oranje, door hem dood te schieten op de trappen van het Prinsenhof in Delft. De Spanjaarden, tegen wie de prins jaren daarvoor een opstand is begonnen, hebben het voor het zeggen in Breda. Begraven worden daar is geen optie. Willem krijgt een plek in de Nieuwe Kerk in Delft en ligt daar tot op de dag van vandaag. Al ruim vierhonderd jaar gescheiden van zijn Anna.