Oud-voorzitter van Stichting Kommissie Vastenaovond Dwergonië, Ad Marisaël, heeft veel herinneringen aan het dorpsicoon. "Het respect voor Willy zal nooit verdwijnen", zegt hij.

"Willy was een man van daden, niet van woorden", gaat Marisaël verder. "De rol van Prins Carnaval was niks voor hem." Daarom werd Willy eind jaren zeventig benoemd tot veldwachter van Dwergonië, zoals Drunen met carnaval heet. "In die tijd hadden we naast een prins carnaval en een adjudant ook een soort politieagent die alles in de gaten hield. Daar was Willy de aangewezen persoon voor."

"Hij was een mensenmens en kon met iedereen overweg. Niet alleen met de oude garde bij de carnavalsvereniging, maar ook met de jeugd als leider bij de voetbalvereniging in het dorp." De liefde voor carnaval zat er al vroeg in bij Willy. Zo is hij eerst lid geweest van C.V. de Uitslovers, een van de oudste carnavalsverenigingen in de omgeving van Dwergonië.

"In Dwergonië heeft hij negen prinsen en een prinses meegemaakt in de dertig jaar dat hij veldwachter was. Willy bleef nadat hij in 2008 het stokje als veldwachter overdroeg betrokken in de 11e kamer, waar alleen ereburgers in mogen", vertelt Marisaël.

Hij werd in 1993 niet alleen benoemd tot ereburger van het dorp. Er werd zelfs een onderscheiding voor grote inzet binnen de carnavalsvereniging naar Willy vernoemd: De Willeke. "Deze hoogste carnavalsonderscheiding van Dwergonië is pas vier maal uitgereikt. En Willy was uiteraard de eerste."

Het werk van de veldwachter was namelijk van groot belang tijdens carnaval. "Hij zorgde dat de raad van elf altijd op tijd kwam. In die tijd waren de kroegen erg druk, maar Willy blies als hij binnenkwam op zijn fluit en zorgde dat er plaats vrijkwam voor de raad", blikt de oud-voorzitter terug.

"Niemand keek daarvan op en iedereen had respect voor hem. Onze prinses en haar vrouwelijke adjudant hebben me weleens vertelt dat zij zich erg veilig voelden dankzij de aanwezigheid van Willy."

Willeke de Pliesie hield ook het overzicht tijdens de optocht in Drunen. "In die tijd waren er nog geen verkeersbrigadiers bij de optocht. Door zijn ervaring bij de EHBO-vereniging in het dorp zag Willy alles. En als hij zijn hand omhoog deed, bleef iedereen staan."

Dat respect dwong Willy ook af met zijn veldwachterskostuum. "Het kostuum was gebaseerd op een oud marechausseepak. Dat droeg hij met trots. Als Willy de kroeg binnenstapte, dan kwam er echt iemand binnen", zegt Marisaël.

"Toen hij stopte als veldwachter is deze rol nooit meer aan iemand gegeven, want niemand kan dat zoals Willy het deed." Toch bleef het dorpsicoon een graag geziene gast in de feestzaal. "Als hij binnenkwam in zijn blauwe kiel, bleven we Willeke de Pliesie naar hem roepen. Het respect voor Willy zal nooit verdwijnen", zegt Marisaël, die net als Willy ereburger is en de Willeke kreeg.

Het afscheid van het carnavalsicoon vindt plaats op een symbolisch moment. Vrijdagmiddag als met 3 Uurkes Vurraf carnaval wordt afgetrapt, nemen familieleden, vrienden en dorpsgenoten afscheid van Willy.