De pro-Palestijnse actievoerders van Eindhoven4Palestine hadden de motie ingediend omdat ze vonden dat Eindhoven zich niet voldoende uitspreekt tegen de situatie in Gaza. De Palestijnse gemeenschap in Eindhoven zou een gebrek aan erkenning en steun ervaren, mede omdat de Russische invasie van Oekraïne wél direct publiekelijk werd veroordeeld.

Met het aannemen van de motie is de gemeenteraad van Eindhoven volgens Eindhoven4Palestine de eerste in Nederland die het leed van de Palestijnen erkent. Bashar Jadallah kon niet bij de stemming zijn. Hij vernam het nieuws van vrienden. Op zijn beurt stuurde hij berichtjes naar zijn broers, zussen, tante en neven die verspreid over de wereld wonen: de Westelijke Jordaanoever, Jeruzalem, Jordanië, Duitsland en de Verenigde Staten. "Iedereen werd blij van dit nieuws. Het geeft mijn familie hoop en erkenning. Ze leven altijd onder de radar en krijgen nu een signaal dat ze gezien en gehoord worden."

Hun hoop en blijdschap te horen, raakt hem zichtbaar. "Veel andere familieleden moeten vrezen voor hun leven. Het nu erg slecht op de Westelijk Jordaanoever, terwijl ik hier veilig in Eindhoven woon. Ik heb 35 jaar in Duitsland geleefd en woon sinds een paar jaar in Eindhoven. De stemming van de gemeenteraad bewijst dat die verhuizing een goede keuze was. Ik ben zo trots op mijn stad", zegt Jadallah.

Jadallah en zijn Joodse vriendin L. (zij wil om haar familie uit de wind te houden anoniem blijven, red.) beleven turbulente tijden sinds het conflict in Gaza op 7 oktober oplaaide. De oorlog in Gaza en het militaire geweld op de Westelijke Jordaanoever treffen ook haar. “Mijn familie is Joods en houdt er een tunnelvisie op na", zegt ze. "De oma van mijn zoon vertelde over een reis naar Israël, terwijl mijn vriend daar niet zijn eigen familie kan opzoeken – dat is enorm pijnlijk. Die realiteit – het feit dat Palestijnen daar niet dezelfde rechten als Israëliërs hebben, die wordt gewoon niet geaccepteerd.”

L.’s begrip voor de Palestijnen werd haar niet in dank afgenomen door haar familie. “Ik moest mijn standpunt veranderen. Dat wilde ik niet en dus is er een breuk gekomen. Mijn kind heeft nu geen opa en oma meer. Dat doet heel veel pijn.” Die rigide beslissing kan ook op weinig begrip rekenen bij L. “Ik heb ook vrienden in Israël en zij kijken ook heel anders naar de situatie als wij, maar je kunt elkaar wel proberen te begrijpen.”

Het stoort L. dat wordt gedaan alsof alle Joodse mensen zich achter de Israëlische staat scharen. “Ik ben lid van een groep die Erev Rav heet, een groep van Joodse mensen die tegen het extremistische Israëlische regime is. Het is ook onjuist om te verkondigen dat pro-Palestina zijn antisemitisch is. Ja, er worden wel eens bedreigingen geuit naar Joodse mensen, dat merk ik en dat merkte ik ook binnen mijn familie, maar in elke groep zitten gekke mensen. Het is verkeerd om dat te gebruiken om de hele Palestijnse bevolking in een kwaad daglicht te zetten.”

“Ik kom zelf elke week meerdere keren langs de synagoge”, zegt Jadallah, “als ik de rabbi zijn auto zie parkeren dan groet ik hem altijd vriendelijk, ik sta niemand naar het leven. Mijn eigen opa, een arme Palestijn, heeft in de jaren ‘30 de eerste Joodse mensen die naar Palestina kwamen in zijn eigen huisje onderdak geboden. Bovendien is het niet juist om te zeggen dat het een Joods-islamitisch conflict is. Er zijn ook Joodse Palestijnen, er zijn christelijke Palestijnen, ook zij zijn slachtoffer van het Israëlische regime.”

Tenslotte denkt Jadallah dat ook Eindhoven als zakenstad met het aannemen van de burgermotie een belangrijk signaal afgeeft. “Als Palestijns persoon doe ik graag zaken met bedrijven uit Ierland. Dat land heeft zich uitgesproken tegen genocide, daarmee laten ze zien dat ik ze kan vertrouwen, omdat ze mij als mens zien. Daar voel ik me veilig bij. Eindhoven kan naam maken als een stad die rechtvaardigheid en mensenrechten hoog in het vaandel heeft staan. Dat zal ook de bedrijven in de stad ten goede komen.”