Hier vieren ze slechts 5 uurkes carnaval: 'Echt armoedig!'
“Die sfeer vergeet ik nooit meer.” Weemoedig denkt Jos Korthout (72) terug aan zijn tijd als prins Ravelinus Fortibus I van Mosterdgat. In 1989 en 1990 ging hij voorop in het feestgedruis.
Al bladerend door edities van carnavalskrant Ut Erremoeike, vertelt hij over zijn 'ambtsperiode'. De Bijzondere Raadsvergadering kan hij zich nog goed voor de geest halen. In sketches werd de gemeentepolitiek op de hak genomen. "Er werd uit volle borst meegezongen met Hofkapel Nooitgedacht. Het publiek en de raad van elf werden dan echt wild."
Ook praalwagens reden door het vestingstadje. Noëlle den Dekker-Baks (33) nam daar jarenlang aan deel met haar familie. “De optocht was klein, hooguit tien wagens, maar we probeerden ervoor te zorgen dat het heel wat was.”
Zo trok haar familie ooit een kippenhok door Woudrichem. Oma ontfermde zich als moederkloek over haar kleinkinderen, die verkleed waren als gouden eieren. “Wij liepen daar in witte overalls naast, met een Calimero-dop van papier maché op ons hoofd”, lacht ze. Uiteindelijk wonnen ze de publieksprijs.
“Het was gewoon altijd feesten en bier drinken”, herinnert Pauljohan van Brouwershaven zich het carnaval in Mosterdgat. Hij stond achter de bar van cultureel centrum 't Rondeel, dat door zijn ouders werd uitgebaat. Het was hét walhalla voor de Woerkumse carnavalsvierders. Toen 't Rondeel naar buiten de vesting verhuisde, werd het carnaval in Woudrichem minder, merkte hij. "De sfeer en ziel werd eruit gehaald."
“Omdat hier maar één carnavalsvereniging was, was het feest ook kwetsbaar.”
In 2006 stierf het carnaval in Woudrichem na 36 edities een stille dood. Carnavalsvereniging Kwakke Erremoei, dat sinds de start in 1970 de drijvende kracht was, kon het bestuur niet meer op sterkte houden en de Raad van Elf niet voltallig krijgen. “Omdat hier maar één carnavalsvereniging was, was het feest ook kwetsbaar”, vertelt oud-prins Jos.
Het van oorsprong katholieke volksfeest doofde langzaam uit in Woudrichem, dat als Hervormde gemeente tot de Protestantse Kerk behoort. Noëlle baalde er destijds flink van. “Voor mij was het altijd een familiegebeurtenis.” Helemaal verdwenen is het carnavalsfeest in Woudrichem overigens niet. In 2015 kreeg het namelijk een doorstart, toen carnavalsvereniging Wa Unne Erremoei werd opgericht. Zij organiseert op carnavalsvrijdag één feestavond in Het Arsenaal in Woudrichem. Iedereen van 18 jaar en ouder kan daar vijf uurtjes feesten, van acht tot één uur. "Dat moet zeker gekoesterd worden", vindt Noëlle.
“Men wil wel carnaval vieren, maar in Woudrichem komt het niet meer los.”
Maar het Mosterdgat van vroeger, dat keert niet meer terug, verwacht ze. “Dan was er destijds wel harder voor gestreden." Tegenwoordig leeft het carnaval niet meer onder de Woerkummers, merkt ze. Voor de optocht kunnen ze enkel terecht in Hank of Dussen. Noëlles neven en nichten stappen op de bus naar Breda, net als Pauljohan. “Men wil wel carnaval vieren, maar in Woudrichem komt het niet meer los", zegt hij overtuigd. Jos is het daarmee eens. "Eén avondje carnaval in Woudrichem is echt erremoei!”