Eind 1999 werd het allereerste seizoen van 'Wie is de Mol' uitgezonden. Aan die serie, die zich afspeelde in Australië, namen geen Brabanders deel. Maar het bracht Cor wel op het idee om zich aan te melden voor seizoen 2.

"Mijn vrouw en ik zaten samen te kijken naar dat eerste seizoen en toen zei ik tegen haar: dit wil ik ook! Wat een leuk spel!"

De gepensioneerd manager genoot van de spannende opdrachten die de deelnemers voor de kiezen kregen. Variërend van het doen van een bungeejump tot raften en het overleven op een onbewoond eiland. En bovenal de zoektocht naar de verrader binnen het reisgezelschap, degene die probeert de groepspot zo laag mogelijk te houden.

"Aan dat eerste seizoen namen allemaal vrij jonge mensen deel", viel Cor op. Maar zijn leeftijd - op dat moment was hij 61 jaar oud - zag hij niet als een belemmering. "Ik heb de organisatie aangegeven dat ik jonger overkom. En ik mocht langskomen!"

"Op vierduizend inschrijvingen werden er veertig of vijftig uitgenodigd", weet Cor nog. "Ik moest vijf keer op auditie komen. Die vijfde keer zei Annemoon van de productie dat ze er op de eerste auditie er al van overtuigd waren dat ik mee zou moeten gaan naar Schotland."

Tijdens het spel leerden de kijkers Cor kennen als een gedreven, zeer fanatieke kandidaat. Iemand met een missie: gezamenlijk op zoek gaan naar de Mol. De andere kandidaten speelden veel individualistischer. Zijn onvrede daarover stak hij tijdens de uitzendingen niet onder stoelen of banken.

Hij baalde oprecht als opdrachten mislukten door toedoen van de Mol. Zoals bij de opdracht om een nacht lang in een boshut de tijd bij te houden.

"Ik had door dat de Mol daar iets verstierde. Ik meende te zien dat er een vinkje ontbrak op de lijst. Dat had ik nog op het papier erbij willen zetten, maar dat heb ik uiteindelijk toch niet gedaan. Toen presentatrice Angela Groothuizen vervolgens aangaf dat de opdracht niet was gehaald, was ik zo kwaad op mezelf! Ik had dat vinkje gewoon moeten zetten."

Een memorabele opdracht tijdens het seizoen in Schotland was het doedelzak spelen. Dat moest Cor leren samen met zijn medekandidaten Yvonne en Dan. Dat werd een groot lachspektakel. "Het enige wat ik qua muziek beheers, is namelijk de radio aanzetten", lacht Cor. "Ik ben hartstikke amuzikaal en dan moest uitgerekend ik doedelzak spelen!"

Het slagen van de opdracht hing ook eens helemaal af van Cor. Waar salesmanager Dan de opdracht aangeleerd kreeg van een ervaren Schotse doedelzakspeler en hij het vervolgens moest leren aan militair Yvonne, moest Cor de finale van de opdracht voor zijn rekening nemen. Hij moest het deuntje 'Vader Jacob' voor de groep spelen.

Bij de eerste keren blazen kreeg Cor geen enkele fatsoenlijke noot uit de doedelzak. Terwijl de groep al smakelijk begon te lachen, verraste Cor de groep en zichzelf door toch de eerste deuntjes van Vader Jacob eruit te persen. De groep raadde het nummer, wat leidde tot uitzinnige blijdschap en een trotse glimlach op het gezicht van Cor zelf.

Een andere opdracht waarbij Cor indruk maakte, was bij het afdalen van een rotswand. Hij twijfelde geen moment en nam de uitdaging aan. "Een van de deelnemers noemde mij na dat abseilen 'de gaafste opa van Nederland'. Dat vond ik zo'n leuke opmerking! Maar juist die opmerking hebben de makers niet in de uitzending verwerkt!"

In de vijfde aflevering verdween Cor uit het spelprogramma. Hij had de eliminatietest waarmee iedere aflevering wordt afgesloten het slechtst gemaakt van alle deelnemers. Hij had ondanks zijn fanatisme de Mol niet in beeld. Daarbij had Cor de pech dat hij via kop of munt gooien een vrijstelling misliep.

"Ik zou zo graag nog een keer willen meedoen!", verzucht de oud-manager. Zijn leeftijd is daarbij geen belemmering, benadrukt hij. "Ik kan op mijn 85e nog altijd redelijk veel."

Dat de programmamakers het weten.