Onder geen beding wil Nina, nu 16, voor de camera of op de foto. Maar ze wil wel haar verhaal vertellen. “Doordat ik autisme heb, werd ik niet begrepen. Daardoor voelde ik me niet veilig. Als meisje van 12 weet je ook niet wat je met jezelf moet doen. Dan is het heel lastig om geen vriendjes en vriendinnetjes te hebben. Dat doet wat met je.”

Het deed wat met Nina, maar ook met haar ouders. “Wat we ook probeerden, ze klapte eruit”, vat moeder Ilse het samen. “Want als zij zich niet veilig voelt, wordt ze brutaal. Gaat ze schelden, schoppen. Dan val je buiten de boot. Mensen kijken je aan omdat je kind zich zo gedraagt. Dus je bent niet overal welkom.”

Haar ouders probeerden van alles: “Sporten, van paardrijden tot fitness, ook individuele sporten, overal gingen we kijken, bij alle verenigingen, en niets werkte. Dus Nina was eenzaam. Terwijl ze een hartstikke lief kind is als je weet wie ze is.”

Vader Christian bedacht een plan: zelf iets organiseren, speciaal voor kinderen als Nina. Het werd Social Kids: “Waar niks moet en je hoeft ook geen contributie te betalen. Zodat het echt laagdrempelig is”, legt Ilse uit: “En kinderen komen alleen naar activiteiten die bij hem of haar passen. Kan knutselen zijn of iets sportiefs, alles wat we kunnen bedenken.”

Dat haar ouders speciaal voor haar Social Kids oprichtten, vond Nina heel leuk: “Vanaf dag één ben ik hier aan het meelopen”. Het begon vier jaar geleden met een klein groepje en groeide naar een club met zeventig leden nu. Nina is er nog altijd bij, nu als begeleider: “Ik vind het geweldig hoe die kinderen hier groeien.”

Op de middag dat wij te gast zijn, is een groepje van zo’n zestien kinderen samen aan het knutselen bij kinderboerderij ’t Valleike in de Tilburgse Reeshof. Het is voor sommige kinderen aan de drukke kant. “Als er minder lawaai is, kun je beter met elkaar kletsen”, zegt Lenthe. “Voor sommigen is het een uitdaging”, geeft Ilse toe. “Maar er mogen ook leerpunten in zitten. Alle prikkels weghalen, is echt achterhaald.”

De kinderen zitten met z’n vieren aan een tafeltje en aan iedere tafel zit ook een begeleider. Zoals Nina. In sommige kinderen herkent ze zichzelf: “Dat vind ik heel gek. Dan zie ik een kind en denk ik: jij maakt het jezelf zó lastig! Ik kon vroeger bij de kleinste dingen geïrriteerd zijn. En als ik dan kinderen zie die boos worden, dan denk ik: wow. Ik heb het mezelf ook wel heel lastig gemaakt.”

Maar juist omdat Nina zoveel gemeen heeft met de kinderen, kan ze ze ook goed helpen: “Het doet wat als ik tegen een kind zeg dat je mag zijn wie jij bent. Want ik ben zelf ook zo geweest.”

Nina heeft haar draai inmiddels gevonden. Ze deed een opleiding voor nagelstyliste en haalde haar diploma. Binnenkort hoopt ze haar eigen salon te openen. “Dat had ik twee jaar geleden echt niet van mezelf kunnen zeggen.”

Meer info over Social Kids Tilburg vind je hier.