In Arusha, in het noorden van Tanzania, leven zo'n vijfhonderd jongeren permanent op straat. Ze hebben geen dak boven hun hoofd, geen tafel om 's avonds aan te schuiven voor een warm maaltje. Geen lakens, geen bed. De meesten snuiven lijm, gebruiken drugs en zijn verslaafd aan alcohol, een korte ontsnapping uit hun erbarmelijke bestaan. De 75-jarige Noud helpt ze met zijn Watoto Foundation om weer op het rechte pad te komen.

De Afrikaanse stad staat bekend als gevaarlijk. Extreme armoede en werkloosheid dwingt veel Tanzanianen de straat op. Regelmatig zijn er gewapende overvallen en carjackings. Toeristen worden gewaarschuwd waakzaam te zijn en geen eten of drinken van vreemden aan te nemen, het kan vergiftigd zijn.

De Helmondse filmmaker Martijn (38) zocht de Udenaar op in zijn huis in Usa River, een plaatsje vlakbij Arusha. "Afrika heeft altijd getrokken", vertelt hij. "Als klein kind verzamelde ik al zilverpapier en rode sigarenbandjes voor de missiezusters daar."

Zijn eerste bezoek aan het land, toen hij de zusters opzocht, ligt in zijn hart gegrift. "Toen ik terugkwam, vroegen ze me op kantoor hoe het was. Ik kon het niet onder woorden brengen, zo emotioneel was het. Maandenlang zweeg ik, simpelweg omdat ik niet kon praten over wat ik gezien en meegemaakt had. Op dat moment stond vast: ik ga naar Tanzania om te kijken hoe ik kan bijdragen om het land vooruit te helpen."

Vijfenvijftig was hij toen, en directeur van de succesvolle keten Hout-Brox, met ruim vijftig kledingwinkels in het hele land. Samen met zijn vrouw Truus maakte hij plannen om vroegtijdig met pensioen te gaan en te emigreren , om in Afrika een project te beginnen.

Het echtpaar begon met vier jongens die ze onder hun hoede namen. Hardcore streetchilderen, zoals Noud ze noemt, van 13 tot 18 jaar. "We hielpen ze af te kicken van alles wat god verboden heeft. Ook huurden we een leraar in, die hen les gaf."

Sindsdien heeft de Watoto Foundation 1350 jongeren geholpen. " Ze leren hoe ze zichzelf netjes houden, hun kamer opruimen, ze koken en lezen passages uit de bijbel. Zo hebben ze geen tijd voor nare herinneringen aan vroeger." Het uitgangspunt is om de kinderen aan een betaalde baan te helpen, bij een ondernemer, een boer, timmerman of metselaar", vertelt Noud. "Zo willen we verandering brengen in deze zorgwekkende realiteit. We change them in very good boys with a good job."

Maar het project heeft ook een keerzijde. Zijn vrouw kan niet goed aarden in Tanzania en verblijft steeds vaker bij de kinderen en kleinkinderen in Nederland. Uiteindelijk leidt het tot een scheiding. Noud wordt later verliefd op een Tanzaniaanse vrouw, met wie hij een gezin sticht.

Levens veranderen en dromen waarmaken, Noud is apetrots dat zijn jongens dit hebben bereikt. "En dat in een land waar het toch niet makkelijk is."