Geslapen heeft Henk bijna niet meer nadat hij wakker werd van de brand bij zijn buren. "Dat komt door het meeleven met hen. Ons kent ons hier, we zijn een hechte buurt. We helpen elkaar met van alles."

"We hoorden 's nachts de sirene van een brandweerwagen", blikt Henk terug. "Die kwam over de dijk steeds dichterbij. We sprongen uit bed en toen we uit het slaapkamerraam keken, zagen we de vlammen al boven het dak uitkomen."

Vervolgens gingen Henk en zijn partner meteen kijken of ze wat konden doen voor de slachtoffers. "Jonge, hardwerkende mensen", zegt hij. "Ze wonen er nog niet zo lang. Op het moment dat wij aankwamen, werd de buurvrouw behandeld in de ambulance. Haar man stond erbij. Wij hebben ons over hem ontfermd en hem wat te drinken aangeboden. Hun hond hadden ze bij zich, daar hadden zij zich al over ontfermd."

Het viel Henk op hoe rustig het stel was. "Ze hebben geluk gehad dat de rookmelders in hun huis goed gewerkt hebben. Daardoor werden ze wakker en konden ze op tijd wegkomen."

Angst dat het vuur zou overslaan naar andere huizen in de buurt was er niet. "Er stond nauwelijks wind en de wind die er stond was oostelijk, die waaide van de huizen af. Dat was een geluk bij een groot ongeluk. Want als er eenmaal een gaatje zit in zo'n rieten dak en er komt zuurstof onder, dan brandt het als een lier."