Mariëlle stond tien jaar geleden midden in het leven, met een partner, een dochter van elf en een zoontje van zeven. “Mijn bijnaam was Snelle Jelle, dus zo kennen veel mensen mij. Die bijnaam heb ik gekregen in het studentenhuis en ook van mijn vriendinnen omdat ik altijd vol ideeën zit. Ik ben creatief. Carnaval was vijf dagen de kroeg in. Ik ging naar festivals en het theater. Ik heb een passie voor het toneel. Ik was veel op pad.”

Haar leven kreeg op haar 41e een drastische wending. “Ik kreeg uit het niets een herseninfarct. Ik viel in één keer op de grond.” Haar leven is nu totaal anders. “Nu is het meer Slome Jelle omdat ik heel lastig loop. Sinds mijn herseninfarct leven wij net als in coronatijd. Je doet rustig aan en je gaat de deur minder uit. Na vier uur is mijn energie op. Carnaval bestond dit jaar uit één avond.”

De Boodie beschermt haar tegen overprikkeling. “Hier bij de muts zijn speciale rondjes ingenaaid om het geluid te dempen. En als ik muts opzet, demp je het licht. Stel, je bent in de zon aan het tuinieren, dan kun je het licht dempen door de kap." Wel wil ze waarschuwen voor overdreven verwachtingen. "Het is geen tovermiddel. Iedereen die overprikkeld wordt, voelt dat heel anders. Het dempt bij de oren, maar het sluit het niet af. Als het niet genoeg werkt, doe je oordopjes in."

Marielle is er maar wat blij mee, want ze is nu snel overprikkeld. “Alles wat je meekrijgt, verwerk je minder snel. Daardoor word je moe. Ik ben ook nog halfzijdig verlamd. Door het lopen word ik ook moe, want ik moet bij iedere stap die ik zet nadenken.”

De rits is diagonaal gemaakt, zodat Marielle ‘m zelf met één hand kan dichttrekken. Dat moet wel vanwege de verlamming. “De handen kunnen voor in de buidel. Die leg je op je buik en dat geeft een goed gevoel.”

Het idee voor de Boodie kreeg ze van haar man Koen. In de avond zit hij vaak met een hoodie aan voor de tv, met de capuchon over het hoofd. “Dan zet ik hem op en dan sluit ik me lekker even af en dan kom ik tot rust”, vertelt Koen Crommentuijn vanaf de bank.

Mariëlle is voorzitter van theaterclub NAH-ja! voor mensen met niet-aangeboren hersenletsel. Een deel van het publiek twijfelde of ze bij een toneelstuk wilde komen kijken. "We kregen heel veel vragen vanuit de bezoekers. Ze wilden wel komen, maar ze hadden echt last van overprikkeling door licht en geluid. Ik stelde Mariëlle voor iets met de hoodie te doen."

De Boodie kost 149 euro. De opbrengst gaat naar de theaterclub van Marielle. "We moeten iedere keer schooien om geld via subsidies en daar heb ik een hekel aan", legt ze uit.

De naam werd Boodie en dat bleek heel toepasselijk te zijn. "We hadden de naam al, maar het bleek de Kangaroo rat in Australië te zijn", zegt Koen. "Die leeft onder de grond. Dat buidelen past precies. " Voortaan zit het stel samen met een hoodie en een Boodie voor de televisie. En dat vinden ze helemaal prima. "Ik vind het wel kunnen", zegt Koen. "We kunnen gewoon met elkaar kletsen."