Het waren vooral Van der Poel en Pogacar (Slo) die er in de finale van deze eerste voorjaarskoers een geweldige strijd van maakten. Op 24 kilometer van de finish, op de Cipressa, de voorlaatste klim, waren ze met de Italiaan Ganna ontsnapt. Daarna was het vooral Pogacar die de toon zette. Hij dacht op de Poggio het verschil te kunnen maken.

Meerdere keren probeerde hij Van der Poel af te schudden, maar vergeefs. Met nog zes kilometer te gaan reed Van der Poel weg, maar ook hij werd achterhaald.

In de slotmeters sloeg Van der Poel hard toe: zijn jump was de twee andere vluchters te machtig. Van der Poel won zo na 289 kilometer voor de tweede keer Milaan-Sanremo. Tweede werd Ganna, nog vóór Pogacar. In 2023 won Van der Poel voor de eerste keer Milaan-Sanremo.

"Het was een juiste tactiek om de sprint aan te gaan toen ik het bord zag met 'tweehonderd meter'", zei Van der Poel na afloop. "Ik was enorm gefocust en wist dat Tadej sterk zou zijn. Ik voelde me goed, al was het begin verschrikkelijk met die kou en regen. Bij de kust klaarde het gelukkig op. Op de Cipressa was Tadej al indrukwekkend en ik wist ook dat hij me op de Poggio zou proberen te lossen. Dat lukte niet. Ik wilde hem op de top nog counteren, maar hij was sterk genoeg om in mijn wiel te blijven."

Van der Poel vertelde 'super happy' te zijn met deze overwinning: "Het is al een eer om met deze twee ongelooflijke wielrenners op een podium te mogen staan, maar dat ik hen heb kunnen verslaan, is geweldig."

Op de persconferentie vertelde Van der Poel dat hij eerder dit seizoen in Tirreno-Adriatico al de juiste vorm te pakken had. "Al lukte het daar net niet om een rit te winnen. Maar ik wist ook dat ik met een week rust nog beter zou worden." Dat was nodig want het koersverloop verbaasde ook Van der Poel zelf. "Dat er op de Cipressa drie man voorop komen en wegblijven, heb ik nog nooit gezien. Hier zal nog lang over worden nagepraat."

Vroege aanval
Bij traditie ging een aantal renners al vroeg na de start in de aanval. Het betrof vooral Italianen van kleinere ploegen. Het peloton hield zich nog rustig op de eerste twee hellingen, de Capo Mele en de Capo Cervo. Op de Capo Berta viel de kopgroep, met het peloton in aantocht, uit elkaar. De Italiaan Martin Marcellusi bleef vooraan als laatste over, maar hij werd net voor de beklimming van de Cipressa achterhaald. Met name de ploeg van Pogacar (UAE TeamEmirates) had veel kopwerk gedaan in die fase. De Belg Tim Wellens nam de koppositie in op de klim. Zijn tempoversnelling kostte zijn landgenoot Philipsen zijn plaats in de eerste groep.

De Ecuadoraan Jhonatan Narváez nam het kopwerk over van Wellens, met zijn kopman Pogacar in zijn wiel. De 26-jarige Sloveen zette drie kilometer onder de top zijn aanval in. Ganna, Van der Poel en Romain Grégoire sloten aan. De Fransman moest het drietal al snel laten gaan. Terwijl Pogacar bleef versnellen, moest ook Ganna even op adem komen, maar de Italiaan sloot weer aan. Eenmaal beneden had het drietal een marge van 45 seconden.

Op de Poggio, de laatste klim met de top op vijf kilometer van de finish, was het opnieuw Pogacar die aanviel. Van der Poel dook in zijn wiel, Ganna kon niet volgen. Ook bij een derde en een vierde poging slaagde de Sloveen er niet in zijn enig overgebleven concurrent kwijt te raken. Ganna volgde op de top op tien seconden en hij vond in het zicht van de haven weer aansluiting. Van der Poel verraste zijn medevluchters door zijn sprint vroeg in te zetten en won overtuigend.