Bij het weiland aan de Runweg, de beoogde plek voor het azc, hangen spandoeken. Vorige week werd er brand gesticht en werden er varkenspoten aan een hek gehangen. Je kunt dus wel stellen dat de plannen op z'n zachtst gezegd flink wat teweegbrengen. Maar niet iedereen is zo fel tegen.

Dat laatste merkt ook Sabine. Zij woont pal naast het weiland en is ook niet bepaald voor het plan. "Iedere dag hangen hier meer spandoeken", zegt ze. Maar er zijn volgens haar ook mensen die er anders over denken en iedere nacht de spandoeken weghalen. "Er wordt flink actie gevoerd. Maar ik merk ook dat niet iedereen tegen de plannen is, er is veel polarisatie in het dorp. Ik hou mijn hart vast als hier daadwerkelijk een azc komt, want er zijn er een paar zó fel tegen."

De voorstanders zijn volgens Sabine bang om hun mening te uiten: "Omdat ze dan vrezen te maken te krijgen met geweld."

Laura woont al vijftig jaar in het dorp en is niet blij met hoe het er momenteel aan toe gaat. "Ik vind het zelf ook niet goed hoe de gemeente dit plan heeft geïntroduceerd. We zijn er veel te laat bij betrokken. Maar hoe er nu geprotesteerd wordt, keur ik ook niet goed."

"Ik begrijp dat mensen kwaad zijn, dat ben ik ook, maar er zijn wel grenzen. Je kunt tegen je kinderen toch ook niet zeggen: 'pak de eieren maar uit de koelkast en gooi ze tegen de ramen als je je zin niet krijgt'. Dan wint degene met de grootste mond altijd", verwijst ze naar het protest van afgelopen donderdag toen demonstraten dozen eieren tegen het gemeentehuis in Sint-Michielsgestel gooiden.

"Tijdens de informatieavond afgelopen woensdag ben ik zelf nogal geschrokken van het geschreeuw en het gescheld", gaat Laura verder. "Je kon bijna geen vraag stellen aan de wethouder. En ik hoor van dorpsgenoten dat ze het lastig vinden om te zeggen dat ze er anders over denken. Het kan toch niet de bedoeling zijn dat we elkaar in het dorp bang maken?"

Sabine ziet liever dat een kleinere groep asielzoekers een plek krijgt op het weiland. "Zestig mensen bijvoorbeeld. En als dat goed blijkt te gaan, kan dat aantal steeds opgeschaald worden. Als het goed met ons was overlegd, dan had de situatie er waarschijnlijk heel anders uitgezien", geeft ze aan.

René van Blaricum woont ook naast het terrein en sluit zich aan bij zijn buurvrouw. "Hier tast het de flora en fauna aan. Ook is het besloten zonder enige vorm van overleg. We kregen dit pas afgelopen woensdag te horen. Dat voelt als een overvalstechniek. Mijn sociale hart zegt natuurlijk dat ze een plek moeten krijgen, maar dit is niet de manier."