Straatkunstenaar Super A staat op een steiger en schildert de lippen van een sexy vrouw knalrood. Alsof hij de lippen aan het stiften is. "Dit is Brigitte Meijer, zij is één van de actrices waar pornoregisseur Lasse Braun mee werkte", vertelt hij.

"De Italiaan Braun vestigde zich hier in de Boschstraat in de jaren zeventig en nam er enkele films op. Die werden even verderop in de straat ook in het Luxor Theater afgespeeld. Braun was een groot tegenstander van censuur en dat ga ik ook in deze muurschildering verwerken."

Er wordt driftig gewerkt in de expositieruimte van het Stedelijk Museum Breda, maar toch hangt er ook de bekende serene rust. De straatartiesten schetsen, meten, plakken en schilderen voor hun murals. Ze zijn hiervoor uitgenodigd door Blind Walls Gallery, de organisatie die de straten van Breda al tien jaar van muurschilderingen voorziet. "Speciaal voor ons jubileum mochten we nu in het museum werken. Dat is vrij uniek", zegt Dennis Elbers van het kunstproject.

"In eerste instantie waren we een beetje huiverig voor een zaal, omdat wij normaal op straat werken", vervolgt hij. "Zo maken wij kunst toegankelijk. De makers, die vaak een achtergrond als graffiti-artiest hebben, vertellen hier de verhalen van de straat. Daarom hebben we gekozen voor het verhaal van de oude Boschstraat. Heel toepasselijk, omdat het Stedelijk Museum Breda er staat."

En die straat blijkt duizenden verhalen te hebben. Zo baatte Bloody Marry Read hier een café uit. In allerlei verhalen was zij de eerste vrouwelijke piraat. Daarnaast woonde pornoregisseur Lasse Braun hier en was er in 1976 de beruchte koffermoord. "Sommige verhalen zijn op feiten gebaseerd en anderen weer van horen zeggen. Maar samen vormen ze een heel mooi document over de Boschstraat", zegt Elbers.

Legendarisch is het verhaal van Dries van Kuijk. Hij groeide op in de Boschstraat, maar vluchtte naar de Verenigde Staten. Daar werd hij bekend als Colonel Tom Parker, de manager van Elvis Presley. Straatartiest Joren Joshua maakt een muurschildering van dit thema.

"Er wordt gezegd dat hij één of twee moorden op zijn naam heeft staan", vertelt hij. "Het was een beetje een sjoemelaar. Ik probeer verschillende elementen uit zijn verhaal te belichten en laat Elvis daarbij zo goed als weg. Op een knipoog na."

"Het is in een museum echt totaal anders werken", zegt straatartiest Super A. "De muren buiten zijn veel groter, dus je moet je techniek aanpassen. En we mogen hier niet teveel knoeien. Op straat mag er wat meer vlotheid in zitten, maar hier moet het dichtbij ook mooi zijn. Het is een mooi spel."

"In de museumwereld wordt soms wat laatdunkend over murals gedaan", zegt Dennis Elbers. "Maar hiermee laten we zien dat wat wij leveren ook museumwaardig is. Meer dan een leuke versiering op straat."

Maar net als op straat zijn de muurschilderingen in het museum ook heel vluchtig. In september worden de muren weer wit geverfd. "Het is jammer dat het gaat verdwijnen", zegt kunstenares Handiedan. "Maar dat maakt het ook unieker. De mensen moeten daarom nu komen kijken."