De rechtszaal zit deze donderdag stampvol. Ouders, familie, schoolgenootjes en vrienden zitten met gespannen gezichten in de banken. De verdachte is aanwezig, wordt er verteld. Want dat leek nog even spannend. "Ik hoef er spontaan niet meer van te plassen", klinkt er vanuit de banken. Het is de eerste keer dat ze de chauffeur van de vuilniswagen gaan zien.

Zij heeft al het een en ander op haar kerfstok. De 41-jarige vrouw uit Nijmegen ging al drie keer eerder in de fout en zat nog in haar proeftijd, omdat ze de laatste keer onder invloed van amfetamine achter het stuur was gekropen. Ook op haar werk, bij een afvaldienst, werd ze op het gebruik van die drug betrapt.

Ze ontwijkt de blikken in de zaal en gaat meteen zitten. De vrouw heeft een lange, blonde paardenstaart en een flets gezicht. Haar jas heeft ze nog aan en haar gezicht is lastig te lezen. Ze oogt nerveus, wiebelt veel met haar handen en haar ademhaling zit hoog. Maar veel zeggen, doet ze niet deze zitting.

De ouders van Esmee snikken. Het is voor hen een ontzettend spannende dag, nadat ze hun dochter in december vorig jaar verloren. "Ze was op weg naar school toen het ongeluk gebeurde. En de aanwezigheid van de vele mensen hier, spreekt boekdelen", begint de officier van justitie.

Het onderzoek naar wat er die bewuste dag precies is gebeurd, is nog in volle gang. Deze zitting is pro forma, dus inhoudelijk wordt er niet over de verdachte of de dag zelf uitgeweid. Maar over de stand van zaken van het onderzoek wel. Bijvoorbeeld dat de verdachte inmiddels met een psycholoog heeft gepraat, maar dat de psychiater zich nog over de vrouw moet ontfermen. En dat de reconstructie, die in februari heeft plaatsgevonden, een kristalhelder antwoord geeft op belangrijke vragen.

De officier van justitie noemt een paar bevindingen uit de reconstructie op, als verweer tegen het verzoek om de verdachte haar proces in vrijheid te laten afwachten. Zo zou de chauffeur Esmee al driehonderd meter van tevoren in haar zicht hebben gehad, omdat ze achter haar reed. Daarbij was Esmee goed zichtbaar, omdat ze het voor- en achterlicht van haar fiets aan had. Het kán niet anders dan dat de verdachte moet hebben gemerkt dat ze over het meisje heenreed. "Daarvoor heeft de vrachtwagen te veel verticaal bewogen", zegt de officier van justitie ook nog.

Toch gaat de advocaat van de vrouw verder met het onderbouwen van zijn verzoek om zijn cliënt vrij te laten in afwachting van haar proces. "Het is voor mijn cliënt extra zwaar geworden omdat ze door haar celgenoot, in haar cel, is mishandeld", vertelt hij. "Ze was er zwaar aan toe, toen ze in detentie kwam. Ze heeft extra zorg nodig en door de mishandeling heeft ze letsel aan haar schouder. Daardoor kan ze niet werken en moet ze waarschijnlijk geopereerd worden, wat de tijd daar nóg zwaarder maakt."

De rechtbank gaat hier niet in mee. "Er zijn te veel zorgen om de verdachte op dit moment naar buiten te laten", oordeelt de rechter. Waarop een zucht van opluchting door de rechtszaal gaat.

"De woorden van de rechtbank en de officier waren duidelijk", zegt een woordvoerder namens de ouders van Esmee. "Ze zijn emotioneel, maar blij met de uitspraak. Verder hebben ze niet zo op de verdachte gereageerd, maar vonden ze het op zich wel heftig om haar te zien." Nu is het wachten op het psychiatrisch rapport over de verdachte. Op 12 juni gaat de zaak verder.