"Ik kan er nu wel om lachen", blikt Mitchell terug op zijn bijzondere ochtend. "Toen ik mezelf na verschillende pogingen niet uit het drijfzand kreeg, was dat wel anders. Iedereen dacht dat het een 1-aprilgrap was."

Het leek ook net een scène uit een film toen Mitchell tijdens zijn training voor de Nijmeegse Vierdaagse vast kwam te zitten in drijfzand. "Ik wilde veertig kilometer gaan lopen om de Kraaijenbergse Plassen. Ik zag een mooi pad wat er wel moeilijk begaanbaar uitzag", vertelt de wandelaar.

"Ik zag onderweg al schoenen vastzitten in de modder, maar het was droog en ik zag in de verte een graspad." Mitchell besloot daarom fanatiek verder te stappen, maar toen ging het mis.

"Er zaten diepe kuilen in het pad en ineens zakte ik tot mijn knieën weg in de modder. Ik kon er echt niet meer uitkomen. Ik heb geprobeerd mezelf met takken omhoog te duwen, maar die braken af. Als ik ging zitten, kreeg ik mezelf ook niet omhoog geduwd en ik kon zelfs niet uit mijn schoenen stappen", blikt hij terug.

"Mijn voeten begonnen erg veel pijn te doen. Ik moest erbij gaan zitten, omdat ik bijna niet meer kon blijven staan." Mitchell besloot zijn vrienden uit de Vierdaagse-groepsapp om advies te vragen.

"Zij dachten allemaal dat het een 1-aprilgrap was tot ik een foto stuurde. Mijn vrouw heb ik moeten videobellen, omdat ze het eerst niet geloofde", lacht hij. "Mijn dochtertje van vijf noemt 1 april altijd grapjesdag en gelijk had ze. Ik snap wel dat ze mij in eerste instantie niet geloofden."

Na zijn eigen reddingspogingen die zo'n twintig minuten duurden, besloot Mitchell de brandweer om hulp te vragen. De brandweer kwam ter plaatse, maar het ging niet om een spoedgeval omdat Mitchell niet gewond was of verder in het drijfzand zakte.

De brandweer was een klein half uurtje na de melding ter plaatse. "Zij moesten om een boom heen een ladder bij mij krijgen en hadden ook een schep bij. Ik heb mezelf uiteindelijk met de ladder uit het drijfzand gekregen en had de schep niet nodig", beschrijft hij.

"Door de stevigheid van de ladder heb ik me eerst uit mijn linkerschoen kunnen duwen. Daarna kreeg ik mijn rechterbeen eruit en mijn rechterschoen bleef zelfs aan. Ik heb mijn linkerschoen uit het drijfzand moeten trekken."

Mitchell was eindelijk bevrijd, maar daarmee was het gevaar niet voorbij. "We moesten via het modderpad teruglopen. Een brandweerman kwam bijna zelf vast te zitten, maar gelukkig kwamen we veilig bij het graspad aan", zegt hij.

"Mijn schoenen met mijn steunzolen erin zaten helemaal onder de modder, net als mijn handen waarmee ik mezelf omhoog probeerde te duwen. Mijn schoenen werden direct schoongespoeld door de brandweer en ik ben thuis afgezet door een omstander, want in teruglopen had ik geen zin meer."

Toch hielp de schoonmaakpoging niet om alle modder eraf te krijgen. "Mijn schoenen zijn in de was geweest en liggen te drogen in de zon. Ik moet zelf nog even douchen, want er zit veel zand onder mijn nagels."

"De veertig kilometer heb ik niet gehaald, maar vijftien kilometer haal ik nog net. Het was een bijzondere ochtend, maar ik blijf trainen voor de Vierdaagse", sluit hij schaterlachend af.