Er klinkt licht geknal bij Scope-shooting in de voormalige leerlooierij in Dongen. Met opperste concentratie richt de 68-jarige Wim Smits uit Oosterhout een luchtdrukpistool op zijn doel, waarna hij de trekker overhaalt en er een kogeltje wordt afgevuurd. Een voltreffer.

“Schieten geeft me wel iets van rust”, vertelt de ex-kankerpatiënt. “Als je te horen krijgt dat je kanker hebt, gebeurt er van alles met je lijf. Dan staat je wereld op zijn kop.”

Twee jaar geleden bleek Wim blaaskanker te hebben. Er volgden ingrijpende behandelingen met chemotherapie. Ook werd zijn blaas verwijderd. Inmiddels heeft hij al ruim een jaar een urinestoma en gaat het goed met hem. “Alles wijst erop dat er geen kanker meer in mijn lichaam zit.”

“Ik voelde me constant ziekt”, blikt Wim terug op zijn ziekteproces. “Ik was echt patiënt.” Daarom is hij blij dat hij, samen met andere (ex-)kankerpatiënten, zijn hoofd leeg kan maken tijdens een schietactiviteit en niet aan de ziekte hoeft te denken.

“Schieten draait niet alleen om techniek en precisie, maar vooral om mentale ontspanning”, legt eigenaar Bo Helsloot van de schietbaan uit. Ondanks het vele geknal, noemt hij schieten juist rustgevend. “Je moet je ontzettend focussen op je doel om een goed schot te kunnen maken. Je bent bezig met controle over je lichaam, je spieren, je ademhaling en balans. Je bent echt even bezig met jezelf en niet zozeer met de ziekte.” Door die vereiste concentratie ontstaat er mentale rust, waardoor de spanning en zorgen rondom de ziekte naar de achtergrond verdwijnen.

Ook zorgt het schieten voor minder angst en stress bij kankerpatiënten. Hun behandelingen en herstelproces kunnen erg onvoorspelbaar verlopen. Schieten kan het gevoel van machteloosheid wegnemen, omdat ze tijdens de activiteit de controle zelf in handen hebben.

Lotgenotencontact
Daarnaast biedt de activiteit de mogelijkheid om lotgenotencontact op te doen. Het schieten is specifiek gericht op mannen, vertelt coördinator Femke Wieme van Poppy’s. “In 2024 kregen bijna 70.000 mannen in Nederland de diagnose kanker. Zij zijn minder snel geneigd om naar een centrum als Poppy’s te gaan, maar hebben wel baat bij lotgenotencontact. Ze willen liever iets doen.” Daaruit is de schietactiviteit geboren.

Ook Wim, die zich inmiddels heeft aangemeld als vrijwilliger bij Poppy’s, heeft veel baat bij lotgenotencontact. Naast de schietactiviteit, die nog in de kinderschoenen staat, is hij al langer lid van een zwemgroepje met lotgenoten. “Vooral na afloop, als we een bakkie koffie drinken, komen de gesprekken goed op gang. We kunnen elkaar dan steunen.” Hij hoopt dat andere mannen die steun ook vinden in de vertrouwde omgeving van de schietbaan. “En een stukje ontspanning.”