Hageman was onderweg naar Rome met drie talenten van zijn sportschool. Hij kreeg een belletje van zijn vrouw die naar het ziekenhuis was gegaan voor een update over de gezondheid van Robbie. De tumor is gegroeid. "Ben ik er een keer niet bij, is het zo’n nieuws. Het kwam wel even hard binnen. Ik vond het best flink gegroeid", vertelt hij door de telefoon, terwijl hij op de weg terug uit Rome is.

"Het is nog niet zo gegroeid dat de alarmbel afgaat want het zit onder de 25 procent. Maar 15 procent vind ik al veel." Hageman zag dit niet aankomen. Hij traint nu om in oktober mee te doen met de halve marathon van Eindhoven. "Ik had dit nooit verwacht. Ik snap het ook niet, want ik voel me echt heel erg fit.”"

Robbie Hageman werd twee keer wereldkampioen kickboksen. Na een knock-out moest hij verplicht een hersenscan ondergaan en zo werd de tumor begin 2019 ontdekt. Hij ging onder het mes, maar de tumor kwam sneller terug dan werd gehoopt. In 2022 werd hij nog een keer aan de tumor geopereerd. Daarna was hij een deel van zijn zicht kwijt. Met beide ogen ziet hij aan de rechterkant niets. Alleen links en rechtdoor kan hij nog kijken.

Hageman kreeg nog een chemokuur en daarna was het klaar. Artsen konden in Nederland niets meer voor hem doen. Opereren zou te veel kapot maken. Robbie wilde naar de Verenigde Staten om daar een behandeling te ondergaan. Met een inzamelingsactie is al bijna 260.000 euro van de benodigde 475.000 euro opgehaald. Al meerdere keren vloog hij naar Amerika om daar behandeld te worden.

Hageman twijfelt of hij met deze behandeling door moet gaan of dat hij gaat meedoen aan een medische proef. Tijdens deze proef kan hij een nieuw medicijn krijgen of een placebo. Wat het wordt, krijgt hij niet te horen.

"Als je een placebo krijgt, ben je de Sjaak. Deze proef kan jaren duren, maar zolang ik meedoe, mag ik in Nederland geen andere behandelingen ondergaan. Als de tumor dan toch sneller groeit, sta ik machteloos."

"Voor mij dus echt een moeilijke keuze. Ga ik meedoen aan een proef in Nederland die vergoed wordt, maar waarbij niet zeker is of ik het belovende medicijn krijg, of een placebo? Of ga ik verder met behandelingen in het buitenland, waarbij de kosten niet zo makkelijk op te brengen zijn en ik afhankelijk ben van acties?"

Hageman is zeer gelovig en hoopt op een wonder. "Ik verwacht nog steeds dat ik ga genezen. Het getuigenis is straks groter als dat echt gebeurt." Regelmatig bezoekt hij kerken om te preken en dat wil hij blijven doen. "Als ze me uitnodigen, ben ik er. Al moet ik met een rolstoel en een infuus."

Op social media schrijft hij voor zijn volgers: "Om positief af te sluiten: ik leef liever kort en ga naar de hemel, dan dat ik honderd word en naar de hel. Misschien een gekke uitspraak met vier prachtige kinderen - die nog niet weten dat ik ziek ben - maar zij zijn mijn grootste motivatie om zo gezond mogelijk te leven en te vechten voor genezing."