“Ik had geen keuze meer, ik was op,” zegt William zacht, maar vastberaden. Hij is pas 26 als hij besluit zijn leven volledig om te gooien. Vóór de helemaal zwarte bodysuit had hij ook tattoos, maar beheersten vooral drank en drugs zijn leven.

Op zijn elfde begon hij met drinken. “Ik wist niet beter, mijn vader was verslaafd.” Hij vond het verschrikkelijk en aantrekkelijk tegelijk: “Als kind zag ik vooral hoe tof zijn leven was, en hoe vrij mijn vader was. Zo ging ik vanzelf hetzelfde pad op.”

Wat begon als het najagen van dat vrije gevoel, eindigde in totale chaos: “Ik raakte verslaafd. Op een bepaald punt had ik zes halve liters bier nodig om alleen maar mijn bed uit te komen.”

William praat zonder schaamte over de donkere periodes in zijn leven. Hij vindt het belangrijk uit te leggen hoe verslaving voelt voor mensen die er onbekend mee zijn. “Ik snap dat als je dit leest, dat het dan triest lijkt. Maar als je verslaafd bent, is gebruiken het beste wat er is. Ook als je weet dat het je kapot maakt.” Hij illustreert: “Soms zie je een heftige film, bijvoorbeeld over heroïneverslaving. Zó intens verdrietig, het is om te kotsen. Toch, als ik zo’n film zie, denk ik: ik wil ook!”

Van drank ging hij naar drugs, tot op het punt dat hij slechts twee nachten per week sliep. Dat ging niet langer: “Als ik zo door zou gaan, zou ik nog maar een half jaar leven.”

Over afkicken praat hij nuchter: “Ik moest wel”, zegt hij schouderophalend. Het tekent hoe erg vertrouwd de drank en drugs waren: “Ik dacht, laat ik het toch maar een jaartje proberen, dat nuchtere leven. Als het niets is ga ik wel weer drinken.” Dat is nu ruim vier jaar geleden, sindsdien is hij clean. “Tegen mezelf zeggen dat ik altijd weer kan beginnen helpt. Het is zoals een roker die wakker wordt zonder sigaretten: dan snak je er des te meer naar, zit-ie in je zak, kun je makkelijker wachten.”

Een leven zonder alcohol bracht hem een andere mentaliteit: “Als ik door was gegaan met drinken, dan was ik er nu denk ik niet meer geweest. Dat zorgt ervoor dat ik nu heel open in het leven sta. Ik doe wat ik wil doen.”

En wat hij wíl doen, is bezig zijn met tattoos, een liefde die al vroeg begon. “Op mijn dertiende wilde ik een sleeve voor mijn verjaardag,” zegt hij lachend. “Ik groeide op omringd door mensen die helemaal onder zaten, ik vond het prachtig.” Hij spaarde zelf, eerst flyerend voor een pizzazaak, later elk baantje om drank, drugs en tattoos te kunnen betalen. “Dat laatste bracht positiviteit in mijn leven.”

Maar de tattoos die hij in die tijd allemaal gezet had, stonden inmiddels voor een leven waar hij afstand van had genomen. Toen hij een documentaire zag over iemand die zijn hele lichaam zwart liet tatoeëren, voelde hij een sterke fascinatie voor de specifieke tattoostijl die 'Brutal Black' heet.

Hij vond de man uit de film – een tattooartiest – en er was meteen een klik. “Ik vertrouwde hem zo dat ik zei: ‘Mijn lichaam is van jou en begin met mijn gezicht’.” In vijf maanden tijd werden zijn armen, bovenlichaam én gezicht volledig getatoeëerd in een zwart lijnpatroon.

In de spiegel ziet hij eindelijk iemand van wie hij kan houden. “Veel mensen denken dat ik me verstop achter dat zwarte. Maar dat masker droeg ik vroeger, toen ik alles wegstopte met drugs,” zegt hij. “Nu ben ik mezelf.”

Zondag om 14.00 uur komt het tweede deel van zijn verhaal online. Daarin vertelt William over het tatoeëren van zijn ogen en de reacties die hij van zijn omgeving krijgt op zijn nieuwe ‘bodysuit’.

Bekijk hieronder de video die inspiratie gaf voor William om ook de Brutal Black-stijl over te nemen: