De ring werd gevonden door hobbyarcheoloog Jaap de Jong. Toen de metaaldetector aansloeg, was Jaap blij dat hij goud had gevonden. “Ik ging naar de landeigenaren om te vragen of de ring misschien van hun was, maar zij konden er niks mee”, vertelt Jaap.

Na een oproep op Facebook haakte Maurice Roefs uit Grave aan. Hij doet vaker stamboomonderzoek en kwam uiteindelijk bij de broers Ad en Wim uit.

Op de bonnefooi
“Ik ben gewoon op de bonnefooi in de auto gestapt en naar het adres gereden dat ik had gekregen. Ik belde aan en vroeg of de trouwdatum 4 november 1952 hen iets zegt. Ze waren een beetje sprakeloos in het begin, dat ik die trouwring na 63 jaar weer teruggebracht heb”, vertelt Jaap.

Wim zegt dat hij totaal verrast was door het bezoek van Jaap. “Hij zei dat hij de trouwring van mijn vader had gevonden. Ik zei: dat lijkt me toch sterk, want die is hij al een dikke 60 jaar kwijt”, zegt Wim.

Verloren in put
Wim weet nog hoe de ring verloren is gegaan. “Ik weet nog dat we een kalf van een koe moesten halen bij de boerderij. Toen was ik 7 jaar oud en ben ik met mijn vader meegegaan. We waren klaar en gingen in de avond naar huis. Toen kreeg hij in de gaten dat hij zijn trouwring kwijt was”, vertelt hij.

“Ik denk dat de ring van zijn hand af is geschoten en in een put is gekomen, waar de mest van de koeien terechtkwam. Zodoende ging de ring mee het land op. Daar is de ring nu na 63 jaar gevonden. Het is niet te geloven”, zegt de zoon.

Moeder leeft nog
Op de vraag wat het voor de familie betekent dat de ring is gevonden, zegt Wim: “Het is hartstikke mooi, vooral omdat onze moeder nog leeft. Ze hoopt dit jaar nog 102 jaar oud te worden. Ze krijgt het niet allemaal meer mee, dat is eigenlijk het jammere ervan. Maar ja, toch onvoorstelbaar dat ze nog leeft en dat de ring toch terechtkomt.”

Wim heeft de ring gegeven aan zijn broer Ad. “Dat vind ik heel speciaal", reageert die. "Ik weet ook al wie de ring gaat erven als ik er niet meer ben, dus we hopen de ring in de familie te houden.”