Na de olympische medaille was het leven van Sander een gekkenhuis. “Ik ben na een periode van feesten op vakantie gegaan, maar nam wel mijn hardloopschoenen mee", vertelt hij. "Met een aantal ploeggenoten hadden we ons namelijk voor de grap ingeschreven voor de marathon van Amsterdam. Misschien een beetje om niet in het zwarte gat na de Spelen te vallen. Tijdens mijn vakantie kwam het besef dat ik nog maar acht weken had om te trainen.”

Die marathon in oktober werd pittig. “In de boot duurt een race zes minuten en dan heb je weleens het gevoel dat je niet meer kunt. Bij de marathon had ik dat het laatste uur. Ik maakte de klassieke fout door te hard van start te gaan. Het was achteraf een superleuke ervaring en de tijd van 2.57 was goed, maar dit was totaal anders dan ik gewend was."

Pas begin 2025 hervatte hij zijn leven als topsporter. “Ik gaf mijn lichaam genoeg tijd om te rusten, maar de start in de roeiboot viel me best zwaar. Ineens leefde ik weer met een schema. Gelijk een topniveau halen kon niet, ik heb het rustig op moeten bouwen.”

Sander is weer topfit en gaat bij het NK in de skiff de strijd aan met veel mannen waarmee hij normaal gesproken in de boot zit. “Het is leuk om me een keer op deze manier te testen.”

Zijn voornaamste doel is niet het NK, maar de Olympische Spelen van 2028 in Los Angeles. “Het lijkt me heel vet om voor een gouden medaille te gaan. Wel hou ik een slag om de arm, er kunnen immers redenen zijn dat het niet doorgaat. Maar als ik volgend jaar nog steeds in de selectie zit, dan zit ik er tot Los Angeles ook.”

Het fulltime roeien combineert hij inmiddels met een baan als werktuigbouwkundige. “Ik reis sinds zes jaar de wereld over als topsporter. Als ik na Los Angeles op 33-jarige leeftijd pas moet beginnen op de arbeidsmarkt, dan wordt het lastig.”

Soms beseft hij wat voor bijzondere carrière hij heeft. In 2013 stapte hij als student in Eindhoven voor het eerst in een roeiboot. “Als kind dacht ik er weleens aan hoe het zou zijn om als topsporter te leven, maar ik had geen idee met welke sport. Roeien kende ik alleen via de Olympische Spelen op televisie.”

Vanwege zijn lengte en kracht bleek hij talentvol. Een wereld van verschil met zijn voetbaljaren bij Madese Boys, waar hij niet bekend stond als de nieuwe Lionel Messi.

“Bij mijn voetbalteam was bijna iedereen op zaterdag brak. Met het roeien zat ik ineens bij een groep grote gasten die er allemaal voor wilden gaan, dat sprak me aan. Het goed indelen van een race was wel moeilijk. Ik ben mezelf zo vaak tegengekomen dat ik niet meer wist wat voor of achter was. Een vreselijk gevoel. Pas later ben ik van de sport gaan houden.”