"Ik heb het festival al tien jaar recht voor mijn deur. Maar toen ik hier nog niet woonde, kwam ik er al graag", vertelt de trouwe festivalganger. "Ik kijk uit het raam en als ik wil gaan, steek ik de straat over en sta ik in de tent met een biertje erbij: genieten maar", zegt Nina. "Het is altijd gezellig, omdat je bijna iedereen kent. Dan maakt het niet eens uit wie er op het podium staat."

Toch staan er grote namen op het podium. Zo heeft Nina dit weekend artiesten als Flemming, Davina Michelle, Yves Berendse en Xander de Buisonjé in haar voortuin in Den Hout. "Het is bijzonder dat zo'n groot festival in zo'n klein dorp wordt gehouden. En het is magisch dat zoveel vrijwilligers het festival in de dorpskern zo groots kunnen maken", vertelt ze.

Den Hout telt twaalfhonderd inwoners en het tweedaagse festival ontvangt dit weekend achtduizend bezoekers. "We verkopen het dorp zes keer uit", lacht Bram Bul, die in de organisatie zit. Veel bezoekers komen volgens hem uit het dorp, maar ook mensen uit omliggende dorpen komen naar Den hout. "Zij komen ieder jaar weer terug, maar we trekken ook nieuwe bezoekers met grote namen. In het verleden hebben we bijvoorbeeld de Golden Earring gehad en Guus Meeuwis is een aantal keer geweest", zegt hij.

Dachten die grote artiesten in het verleden dan niet dat ze op het grote Paaspop in Schijndel terechtkwamen? "De artiesten weten vaak wel waar ze terechtkomen. Leveranciers zijn wel ooit verkeerd gereden of festivalgangers kochten een kaartje voor ons terwijl ze naar Schijndel wilden. Dan denken we wel mee", lacht hij.

Eenmaal op het terrein heeft het dorpsfeest de allure van een groot festival. Het is de kerktoren die verklapt dat je midden in het dorp staat, net als de grote groep vrijwilligers. "Ik ben met de fiets gereedschap thuis gaan halen. Nu kunnen we er weer tegenaan", zegt de 77-jarige Sjef Bogers die al ruim achttien jaar vrijwilliger is.

"We werken met zo'n tweehonderdvijftig vrijwilligers het hele jaar aan het festival", vult Bram hem aan. "We verdienen er niks aan, maar aan de andere kant weer heel veel. Als je zoveel tijd hebt vrijgemaakt en zo hard hebt gewerkt en je ziet dit weekend de tent uit zijn dak gaan dan ben je ongelofelijk trots."

"Het laatste half uurtje staan we met zijn allen op het dak van de bar en proosten we dat we het weer geflikt hebben. Dat is echt een bijzonder momentje", glundert hij. De ambitie om ooit zo groot te worden als de grote broer in Schijndel is er niet. "Ik heb het festival 29 jaar geleden mee opgericht in het café hier tegenover, omdat er met Pasen niks te doen was", vertelt Jack Loonen, vrijwilliger van het eerste uur.

Door de jaren heen heeft hij het festival zien groeien. "Maar het moest wel in het centrum van Den Hout blijven anders doen we het niet meer. De dertigste editie is volgend jaar gewoon op deze plek", lacht hij.