"Het is niet de eerste keer dat we op Paaspop zijn, maar wel om te draaien", zegt Jesper uit Schijndel. "Toen we twaalf jaar oud waren, stonden we hier ook in de tent. Nu staan we aan de andere kant."

"Het voelt oud en vertrouwd", zegt Thijs uit Olland. "We zijn bijna elk jaar geweest vanaf toen. Het is altijd mooi geweest, nu hopen dat het net zo mooi is als we zelf staan te draaien."

De jongens kennen elkaar van de middelbare school, verloren elkaar een paar jaar uit het oog, maar vonden elkaar vijf jaar geleden in het produceren van hardstyle muziek. Dat zij na zoveel jaar samen op Paaspop staan, is onwerkelijk voor ze.

"Een jeugddroom die uitkomt, al is het ook wat normaler geworden sinds we op veel festivals draaien", zegt Jesper. Sinds het eerste eigen evenement dat Jesper en Thijs twee jaar geleden organiseerden, gaat het hard met de jongens. "We staan dit jaar op de mainstage bij Defqon en Intens festival. En we gaan toeren in Amerika en Australië", zegt hij nuchter.

Hoe nuchter de jongens ook lijken, de stroom aan boekingen in binnen- en buitenland maakt wel indruk. "Het is niet normaal", lacht Thijs. Toch blijft optreden in eigen dorp bijzonder. "Paaspop is een thuiswedstrijd. Mijn vriendengroep, ons pap en mam en veel Schijndelse mensen staan in het publiek", zegt Jesper.

De ouders van de jongens staan backstage te glunderen van trots. "Als ik zie hoe het publiek op de jongens reageert, doet mij dat wel iets", zegt Jolande, de moeder van Jesper. De vader van Jesper, Marcel, denkt dat hij bij het optreden wel een traantje weg moet pinken. "De drive van de jongens en de podiumpresentatie is aanstekelijk. Ik ben heel trots", zegt hij.

De harde muziekstijl van de jongens was wel even wennen voor de ouders. "Je raakt eraan gewend, maar nu kunnen we het heel erg waarderen", zegt Jolande. "We gaan gewoon mee stampen", belooft Marcel.

De ouders van Thijs, Walter en Angelique, horen de muziek van de jongens zelfs dagelijks. "Bij ons in de kelder in Olland hebben de jongens een studio, maar we zijn wel wat gewend. Als klein menneke zette hij al emmers op de kop om te drummen", zegt Angelique. "Daar was een flinke herrie en die herrie is gebleven", lacht Walter.

De jongens zijn niet bang om naast hun schoenen te gaan lopen. "We hebben sitosticks (frituursnacks red.) op onze wensenlijst in de kleedkamer staan, maar die krijgen we nooit", lacht Thijs.

Als ze toch bizarre eisen gaan stellen, zoals een zwarte Mercedes, hebben ze altijd hun ouders nog die ze met beide benen op de grond houden. "Als ze zoiets op de lijst zetten, krijgen ze een draai om de oren", lacht Angelique.