Als we Lizzy spreken, is ze even in Heeswijk-Dinther. Ze heeft kort de tijd om haar familie en vrienden weer te zien. De tijdelijke terugkeer was ook noodzakelijk. “Ik zit op een toeristenvisum in de VS en dan moet je na 90 dagen het land verlaten. Dat was best een gepuzzel zo rondom mijn wedstrijd. We zijn nu bezig om een atletenvisum aan te vragen, zodat ik voor langere tijd in Amerika kan blijven.”

Haar verhuizing kwam in eerste instantie omdat Alex Pereira, wereldkampioen bij de beroemde bond UFC, haar vroeg om hem en zijn vechtende zus te helpen in de voorbereiding op een wedstrijd. “Als je door de grootste kampioen wordt gevraagd om ingevlogen te worden, dan is dat supervet. Vanuit daar ben ik doorgevlogen naar Miami om te proberen of een bekende MMA-gym passend voor mij was. Dat was zo en eind 2024 tekende ik een contract bij LFA, de kweekvijver voor de UFC.”

Een emigratie was voor haar een moetje om haar grootste doel te bereiken: de UFC. “Ik heb twee jaar gevochten bij PFL Europe en bij twee partijen pech gehad dat ik verloor op een jurybeslissing. Ik had het idee dat ik er meer uit kon halen. In overleg met mijn team in Nederland besloot ik naar Amerika te gaan, waar MMA verder ontwikkeld is. Ik zit er dicht bij het vuur. De kans op de kortste weg richting UFC is daar groter.”

Ze nam onbetaald verlof van haar werk en nam afscheid van haar leventje in Heeswijk-Dinther. “Een hele egoïstische keuze, nieuw voor mij. Ik heb altijd gewerkt naast de sport en wilde mijn sociale leven onderhouden. Met deze keuze zeg ik dat ik eerst sporter ben en daarna komt pas al het andere. Het afzonderen van het ‘normale leven’ is nodig om de top te halen.”

Het klinkt als een droom die uitkomt: wonen in Miami en je grootste passie uitoefenen. Maar toch zijn er momenten dat Lizzy het moeilijk heeft. “Ik heb me weleens afgevraagd wat ik hier nou zit te doen. Ik ben 31 jaar en slaap op een eenpersoonsbed in een zolderkamer boven de gym.”

“Voor mijn sport heb ik iedereen achtergelaten, train me iedere dag vier tot vijf uur helemaal uit de naad en mijn spaargeld wordt steeds minder. Een normale 30-jarige gaat nadenken over bijvoorbeeld kinderen. Veel mensen onderschatten dit leven. Een heel groot offer, maar dat is volledig mijn eigen keuze.”

Haar eerste partij bij LFA won Lizzy overtuigend en de Brabantse hoopt dit jaar nog een aantal keer de kooi in te mogen. Een titelgevecht moet haar aan het felbegeerde UFC-ticket helpen. “Als ik had verloren, was ik terug naar Nederland gegaan. Natuurlijk hoop ik dat alle inspanningen worden uitbetaald, maar de reis is ook veel waard. Topsport is niet oneindig, zeker niet voor een vrouw. Na mijn topsportcarrière wil ik niet leven met de vraag: ‘wat als?’ Als ik mezelf aankijk in de spiegel, moet ik kunnen zeggen dat ik er alles uit heb gehaald.”