"Het is al vijf jaar geleden, maar voor mij voelt het als pas vijf jaar", zegt Ingrid Lourenssen, terwijl ze naar een foto van haar zoon Rik kijkt. Ze herinnert zich hoe ze op de bewuste dag, 19 april 2020, ziek in bed lag en wakker werd gemaakt door haar man 'omdat er iets met Rik was'. Toen ze beneden kwam, stond een politieagent in de woonkamer.

"Mijn eerste gedachte was: het is er maar één, dus dan zal het wel niet zo erg zijn. Want als het ernstig is, komen ze met z’n tweeën", zegt ze. "Maar ik had het mis. Toen ik zei dat ik naar Rik wilde, vertelde de agent dat het niet mocht, omdat hij was overleden. Ik dacht dat ik een nachtmerrie had."

Op 19 april 2020 was Rik vanuit Heesch op weg naar zijn werk in Oss. Op een fietspad werd hij zomaar doodgestoken door Ayoub Y., een statushouder uit Sudan. Een automobilist belde 112 nadat hij Rik in de berm zag liggen. Rik leefde toen nog. Hij kon nog naar zijn stiefvader bellen, maar hij kon niks meer zeggen. Toen zijn stiefvader terugbelde, nam Rik niet meer op. Het mes raakte hem dodelijk in zijn long en slokdarm.

Ayoub Y. had een psychose en wist niet wat hij deed, bleek later na onderzoek. De rechter verklaarde Ayoub later volledig ontoerekeningsvatbaar en legde hem tbs met dwangverpleging op.

Op een bankje in een park in haar woonplaats Heesch praat Ingrid openhartig over het verlies van haar zoon. Ze komt regelmatig naar deze plek om rust te vinden en een kaarsje aan te steken. "Ik kan zijn dood geen plek geven. En dat wil ik ook niet", zegt ze. "Hoe langer het geleden is, hoe moeilijker het juist wordt. Het dringt steeds meer tot me door dat hij echt niet meer terugkomt."

Niet zozeer zijn verjaardag of sterfdag zijn het zwaarst voor Ingrid, maar de kleine dingen. "Als ik een film kijk en denk: die had Rik ook wel willen zien. Of als mijn dochter vraagt om iets leuks te doen zoals bowlen, dan wil ik Rik appen. Maar dan besef ik ineens: dat kan niet meer", zegt ze. "Ik vind het steeds moeilijker om iets leuks te doen zonder hem."

Wat het extra moeilijk maakt, is dat Riks dood voorkomen had kunnen worden. Ayoub Y. was al langer bekend bij zorginstanties, maar zijn medische gegevens werden onderling niet gedeeld door privacyregels. "Verschillende instanties waren niet op de hoogte van de situatie en daardoor kreeg hij niet de zorg die hij nodig had. Alles liep langs elkaar heen", vertelt Ingrid.

"De dader neem ik niks kwalijk. De instanties wel. Als zijn medische gegevens waren gedeeld, had hij de begeleiding gekregen die hij nodig had. Dan was hij niet in zijn psychose gekomen en had hij Rik niet doodgestoken."

Na het verlies van Rik besloot Ingrid zich aan te sluiten bij de Federatie Nabestaanden Geweldslachtoffers (FNG) om mensen te ontmoeten die hetzelfde hadden meegemaakt, maar toch positief in het leven stonden. "Ik wilde geen moeder worden die op de bank blijft zitten. Ik wilde doorgaan en Riks dood nog een betekenis geven."

Maar zover is het nog niet gekomen. De 51-jarige moeder wil zich inzetten om een speciale tegel te plaatsen op de plek waar hij werd doodgestoken. "Ik wil mensen die de tegel dan zien laten stilstaan bij het feit dat zijn dood voorkomen had kunnen worden", zegt ze. "Maar zover ben ik nog niet. Daarvoor is vijf jaar nog te kort geleden."