Ezels stelen de show in ‘soap’ over opvang, fans rijden uren om te kijken
Elke ochtend om kwart over zeven staat er een nieuwe video op de social mediapagina’s van de Ezelshoeve. Op Facebook hebben ze 33.000 volgers. Een groot deel zit elke ochtend klaar om te kijken naar de nieuwe avonturen van de ezels. Binnen een paar uur zijn er al meer dan duizend reacties geschreven.
“Elke ezel is uniek, elke ezel heeft zijn eigen verhaal.”
Peter-Paul van den Berg is samen met zijn vrouw de drijvende kracht achter Stichting de Ezelshoeve. Twintig jaar geleden begonnen ze nadat ze zich boos maakten over een verhaal over ezels die voor honderd euro te koop waren.
“In twintig jaar hebben we 550 ezels opgevangen. We hebben er op dit moment 55”, vertelt Peter-Paul terwijl hij een van zijn ezels knuffelt. “Elke ezel is uniek, elke ezel heeft zijn eigen verhaal.” Zo zijn er ezels met COPD, ziekte van cushing en ondervoeding.
“Hey Michaël”, roept Peter-Paul als hij bij de bruine 11-jarige ezel staat. “Michaël kwam hier voor dood binnen op een zeil. Een dag later hier en hij was er niet meer geweest. We zijn maanden met hem bezig geweest en moet je eens kijken wat een grote kerel hij nu is.”
"De filmpjes zijn verslavend."
“Hier staan Leo, Asna en Ricky. Hey Paultje. Ik kan met de dieren praten”, zegt Peter-Paul met een glimlach. “Een ezel is een knuffel. Een ezel vraagt en zoekt contact. Ze hebben behoefte aan menselijk contact. Als je een ezel alleen in de wei zet, is dat een vorm van verwaarlozing.”
De ezels zijn inmiddels ‘wereldberoemd’. Ze doen het goed op social media. “We doen aan storytelling. We zijn heel erg authentiek. What you see, is what you get. Ezels hebben humor, ezels zijn leuk”, weet Peter-Paul.
Elke ochtend staat er een video op X, Facebook en Instagram, 365 dagen per jaar. “De filmpjes zijn verslavend, er zijn mensen die om kwart over zeven de wekker zetten om maar niks te missen. En als ze hier dan komen, dan kennen ze de ezels ook allemaal.”
Peter-Paul gaat verder: “Elke ezel verdient zijn verhaal. Mensen zien het als een soap. Je bent echt betrokken bij het dagelijkse leven. We maken van simpele beelden een leuk verhaal.”
“Ze zijn nooit boos en ze lachen naar je."
Luc van Ransbeeck uit het Belgische Lebbeke is één van de duizenden fans. Hij rijdt elke twee weken twee uur heen en terug vanuit België om te komen helpen. “Ik heb de ezels via mijn vrouw leren kennen. Ik kijk nu al meer dan een jaar de video’s en we vinden het elke ochtend leuk om te zien. Ik schrijf dan ook een tekstje en kijk wat andere mensen erover te zeggen hebben.”
“Het gaat over verzorging en ezels die achter elkaar aanlopen, het is elke dag iets anders. Het enige probleem: we hebben moeite om de namen te onthouden”, lacht Luc terwijl hij een hok aan het schoonmaken is. Waarom die liefde voor de ezels? “Ze zijn nooit boos, ze lachen naar je, ze kijken naar je, ze lopen, ze spelen en ze poepen. Dat is toch mooi.”
"Ik zorg dat de ezels het goed hebben, de ezels zorgen dat ik het goed heb.”
Het laatste avontuur in de dagelijkse ‘soap’: de Ezelshoeve gaat uitbreiden. “We waren één hectare en sinds gisteren drie hectare groot. We zijn daar heel lang mee bezig geweest. Onze buurman is een boer en die verkoopt zijn land niet zomaar.” Maar hij ging met pensioen en de stichting mocht het land kopen. “Groeien is niet het doel. Maar als er nu ineens tien ezels binnenkomen, dan is de ruimte er.”
Over tien jaar willen Peter-Paul en zijn vrouw een stapje terug doen. De stichting moet dan helemaal op eigen benen staan. Afscheid nemen zal nooit echt gebeuren. “Ik hou echt van de ezels. Ik zorg dat de ezels het goed hebben, de ezels zorgen dat ik het goed heb.”