De jeugd van Lex was allerminst onbezorgd. “Ik ben op jonge leeftijd al met seks in aanraking gekomen. Ik kreeg suïcidale gedachten en ik heb ook zelfmoordpogingen ondernomen. Ik ben gaan vluchten in drugs en alcohol toen ik twaalf was. Ik blowde vijf keer per dag. Op mijn vijftiende ben ik XTC gaan gebruiken en op mijn zestiende cocaïne.”

Op zijn achttiende liep hij een café uit en werd uit het niets gestoken. “Het was zinloos geweld. Die jongen was buitengezet vanwege een ruzie. De eerste de beste die buiten liep, werd het slachtoffer. Dat was ik dus. Het oog is er met een operatie uitgehaald.” Lex liep ook een hersenbeschadiging op. “Mijn linker hersendeel was kapot. Het zorgde voor somberheid, concentratieproblemen, vergeetachtigheid.”

Na het ontslag uit het ziekenhuis ging het steeds slechter. “Ik heb een verleden waarin afwijzing een grote rol speelde. Hierdoor genoot ik dus heel erg van de aandacht die ik op dat moment kreeg. Ik was totaal niet bezig met mijn herstel. Ik ging alles verdoven door middel van drugs en alcohol.”

Lex ging drugs verkopen. Totdat zijn moeder op zijn kamer zakjes cocaïne vond. Ze belde hem huilend op. Hij moest alles door de wc spoelen. “Ik had daardoor een schuld bij de dealer van 3200 euro. Ik durfde het niemand te vertellen. Ik schaamde mij. Ik ben bedreigd met een mes op mijn keel en een geweer op mijn rug. Uiteindelijk heb ik het met mijn broer gedeeld en die heeft mij het geld geleend.”

Op zijn twintigste werd Lex uit huis gezet. Hij belandde bij vrienden op de bank. Uiteindelijk stond hij op straat en sliep in zijn auto. “Ik was een zwerver met niks en niemand."

Sporten werd zijn redding. “Ik had letterlijk alles verkloot. Tot de dag dat ik een keuze moest maken. Of ik ga kapot, of ik vecht. Waarom ik ben gaan sporten weet ik niet, maar ik merkte dat ik daar een gezonde dopamine van kreeg. Ik ging mij zelfverzekerder voelen. Ik had helemaal niemand meer, dus ik moest het toch zelf gaan doen.”

Hij ging van sportschool naar sportschool, want een abonnement betalen deed hij niet. Hij besloot zelf eens te proberen wat lessen te verzorgen. ”Ik ben buiten met een bootcamp gestart. Binnen drie maanden had ik 38 mensen. Ik kon dat dus wel goed.”

Lex behaalde zijn papieren en werd personal trainer. Inmiddels heeft hij zijn eigen sportruimte in Eindhoven-Noord waar bokszakken hangen en gewichten klaarliggen. Hij helpt anderen door ze te begeleiden bij het sporten. Maar liever noemt hij zich een coach, omdat hij anderen helpt radicaal te veranderen. “Ik heb geleerd dat hoe ver je ook zakt, er altijd een weg omhoog is. Daar gaat het om: dat je altijd één keer meer opstaat dan dat je valt.”

Lex helpt momenteel 72 mensen. “Hier komen mensen met een cokeverslaving, alcoholverslaving, seksverslaving, maar ook verslaving aan pijn. Uiteindelijk komen hier mensen met een heel laag zelfbeeld die op allerlei manieren vluchten. Ze hebben de potentie om te groeien en dat is wat ik zie.”

Dat hij een ervaringsdeskundige is, is zijn kracht. “Mensen nemen je serieus. Voor noodmomenten ben ik altijd bereikbaar. Dus je kunt me midden in de nacht bellen als je voor een trein staat. Of als je een terugval hebt met drugs. Degenen die dit hebben gedaan, hebben het traject inmiddels succesvol afgerond.”

Op zijn arm heeft hij een tatoeage van een mes door een oog. Het herinnert hem elke dag aan wat er vroeger is gebeurd. “Maar wel op een positieve manier, omdat het me uiteindelijk heel veel gebracht heeft.”

Praten over gedachten aan zelfdoding helpt en is bijvoorbeeld mogelijk via de landelijke hulplijn 113: www.113.nl of 0900-0113.