Coronapatiënt Piet wist meteen wat hij ging doen toen hij uit het ziekenhuis werd ontslagen
Het NOS journaal filmde Piet Dijkers op zijn moment van afscheid in het Amphia ziekenhuis in Breda. Wij spoorden hem op en stonden dinsdagmiddag bij hem op de stoep. Vanzelfsprekend met een doos worstenbroodjes.
De goeie bakker
"Ach jee", reageert Piet verrast. "En ook nog van de goeie bakker, hier uit de buurt." Toch laat hij de worstenbroodjes nog even staan. Hij is het wakker van een middagdutje. Elf dagen ziekenhuis hebben er zichtbaar ingehakt.
Maar waarom dacht hij bij zijn afscheid van het ziekenhuis meteen aan een worstenbroodje? "Mijn vrouw had beloofd wat lekkers te halen toen ik uit het ziekenhuis werd ontslagen. Toen ik thuis kwam, heb ik even met m'n jas aan buiten gezeten. En ik heb eerst een lekker worstenbroodje gegeten. Dat krijg je niet in een ziekenhuis."
Piet is 65, gaat begin volgend jaar met pensioen. Hij is sportief: zit regelmatig op de spinning-fiets. Maar daar is nu weinig van te merken. Op ons verzoek loopt hij voor de camera een rondje door de tuin. Maar na het rondje gaat hij snel even zitten. Kin in de lucht, happend naar adem.
"Mijn longen hebben een opdonder gehad", legt hij uit. "Ik loop een meter of 25, naar de brievenbus. En als ik terug ben, heb ik het gehad."
"Regelmatig spoor ik hem aan even naar buiten te gaan", zegt zijn vrouw Annelies. "Of ik laat hem de vaatwasser uitruimen. Daarna moet hij uitrusten, maar hij heeft tenminste weer even wat gedaan."
Piet: "Van elke dag dat je in het ziekenhuis bent geweest, heb je een week nodig om bij te komen, zeggen ze in het ziekenhuis."
Wandelen
Piets verblijf in het ziekenhuis is ook Annelies niet in de koude kleren gaat zitten: "Ik ben elke morgen om zeven uur anderhalf uur in het bos gaan wandelen. Dat hield mij op de been. Want om hem zo ziek te zien, dat doet natuurlijk pijn."
Maar ze hebben het samen doorstaan. Piet kijkt ontroerd naar Annelies als zij haar kant van het verhaal vertelt. Veel dingen heeft hij niet eens meegekregen, hoorde hij van haar pas achteraf. Hij pakt haar vast, geeft haar een zoen op haar wang: "Veel rusten nog, maar het komt goed!"