Op de muur wordt een enorme boterham met kaas geprojecteerd. Uit de speakers klinkt de oproep: "Vergeet je niet te eten!" Pijlen op de grond lichten op en wijzen naar de keuken. Al deze signalen en prikkels zijn bedoeld om iemand met dementie aan het eten te krijgen.

Hoogleraar Masi Mohammadi van de TU/e kwam met het idee. “Voor mensen met dementie is het moeilijk om hun dagelijkse patroon op een rij te hebben. Hoe kan dan de woonomgeving een soort mantelzorger worden? Hoe kan het huis voor iemand gaan zorgen? Dit huis begeleidt de bewoner bij het dagelijks leven. Dit huis ondersteunt”, vertelt ze.

Allerlei digitale snufjes helpen mensen met dementie:

Het uiteindelijke doel is dat ouderen met dementie langer zelfstandig blijven wonen. Het idee van de Eindhovense hoogleraar spreekt aan want meerdere universiteiten in Europa doen inmiddels mee. Zelfs universiteiten in Japan.

Hier in Nederland is een proefhuis gebouwd met allerlei toepassingen. Het moet door mensen met dementie getest worden. “Met hun bevindingen aan we dan aan de slag. We zijn op de weg naar het antwoord zodat het niet alleen een droom blijft.”

Bert van der Does heeft weliswaar geen dementie, maar hij is met zijn 88 jaar wel op leeftijd. Hij probeert het huis uit en denkt dat de aanwijzingen nuttig zijn om iemand de goede kant op sturen.

“Het luistert wel heel nauw. Als iets niet honderd procent goed zit, komt het niet door. Ik zat naar de boterham met kaas te kijken. Dan denk ik: waar blijft die boterham met kaas? Ik denk niet aan een pijl die achter me op de grond staat en naar de keuken wijst. Die pijl zou dan voor me moeten staan.”

In Aalst blijft het niet bij een huis. Daar moet zelfs een slimme woonwijk komen. De hoogleraar werkt ook daaraan mee. De technieken die nu in het proefhuis gebruikt worden, komen daar ook in de wijk.

Hoogleraar Mohammadi: “We willen mensen met dementie niet opsluiten in een huis. Ze moeten wandelen en rondkijken in de wijk. Er komen signalen op straat, zoals pijlen, die senioren begeleiden. We maken een digitaal hek zodat ze weten dat ze niet verder mogen.”

Ze verwacht dat het eindresultaat in veel landen overgenomen wordt. “In Duitsland, Denemarken en zelfs in Japan zijn we hier nu mee bezig,” zegt ze met een grote lach. ”En het is dan bedacht in Eindhoven.”