Jarenlang was Dragan Thijssens (47) de rots in de branding in de verdediging van de Eindhovense ploeg. Nadat de spierziekte ALS was geconstateerd bij Thijssens was duidelijk dat die rots de komende jaren langzaam zou gaan afbrokkelen. Zaterdag was zijn afscheidswedstrijd bij Oud-FC Eindhoven, zondag vertelt hij erover bij het radioprogramma Zuidtribune bij Omroep Brabant.

"Het was een mooie en enerverende avond. Maar ook emotioneel, zeker toen ik werd gewisseld. De spelers van FC Eindhoven en PSV hadden een erehaag gemaakt. Dat zijn wel moeilijke momenten", vat Thijssens zijn afscheidswedstrijd samen. "Het was zoals ik het in mijn hoofd had zitten. Ik heb vanaf mijn twaalfde bij FC Eindhoven gespeeld. Dat is een groot deel van mijn leven. Het leek me fantastisch om het zo af te sluiten en dat was ook zo."

Thijssens verliet al na een paar minuten spelen het veld. "De wissel was confronterend. Het had niets met vermoeidheid of mijn benen te maken. Het waren vooral mijn buikspieren. Het leek alsof ik extra gewicht mee moest torsen. In de tweede helft ben ik nog even het veld in geweest. Ik moest er snel weer uit. Ik moet mezelf ook niet gaan kwellen en bij de pakken neer gaan zitten. Streep eronder en weer door."

De tijd die Thijssens nog heeft is beperkt door ALS. "Het gemiddelde is tussen drie en vijf jaar. De spierziekte ALS heeft verschillende gradaties van snelheid. Het is moeilijk om er een prognose op los te laten. Die onzekerheid is mentaal het zwaarst. Ik probeer zoveel mogelijk in het hier en nu te leven. Niet bezig zijn met de verre toekomst. De strijd met ALS kan ik niet winnen. Er zijn nog wel kleinere doelen om voor te strijden. Zo geeft mijn stichting ALS veel energie. Veel mensen staan er voor klaar. Dat is een positieve katalysator."

Ook de opbrengst van de afscheidswedstrijd ging naar de Stichting ALS van Thijssens. "Het heeft een mooi bedrag opgebracht, dankzij de wedstrijd, de veiling en de feestavond. Er was veel emotie, maar we hadden ook plezier met elkaar." De 17-jarige zoon Julius is inmiddels ook betrokken bij de stichting ALS. "Ik wil de kinderen overal bij betrekken. Mijn dochters zijn nog iets te jong."

Thijssens vertelt dat de lichamelijk beperkingen tot op heden meevallen. "Alleen een kleine beperking aan mijn rechterhand. En wat problemen met de fijne motoriek. Verder kan ik nog alles, hopelijk blijft dat nog lang zo."