Op verzoek van het Nationaal Comité 4 en 5 mei mogen elk jaar 74 scouts en veertien zeekadetten in de leeftijd van 13 tot en met 17 jaar helpen op de Dam. Zij hebben dan taken die uiteenlopen van het hijsen van de vlaggen tot het in bewaring nemen van de bloemstukken.

“Ik vind het wel heel erg spannend”, vertelt Jurre, “maar het gaat een heel mooie ervaring worden.” Jurre is al lang lid van scoutingsvereniging Saal van Zwanenberg in Oss. “Al vanaf de bevers”, vertelt hij. Dat is de leeftijdsgroep van 5 tot 7 jaar. Hij is gekozen uit 260 scouts die zich hadden aangemeld om mee te helpen tijdens de Dodenherdenking. Zijn taak? De vlag hijsen.

De scouts mochten aangeven welke taak ze het liefst zouden willen doen. Hoewel Jurre erg trots is dat hij de vlag mag hijsen, was dit niet zijn eerste keus. “Op nummer een stond de krans leggen. Maar ik dacht toch al dat dit niet ging lukken, daar ben ik te klein voor”, zucht Jurre.

Een van de andere scouts die een belangrijke taak heeft op de Dam, is Niels. Hij is al sinds zijn zevende lid van de scoutingclub in Oss en is minstens net zo zenuwachtig voor deze woensdag als Jurre. “Maar het is wel gezonde spanning.”

Niels neemt de bloemen in bewaring. “Mensen mogen hun bloemen niet mee de Nieuwe Kerk in nemen. Ze kunnen ze bij ons neerleggen en wij bewaren ze dan”, legt de scout uit. “Ook mogen we bloemen aan veteranen geven.”

Ter voorbereiding op de grote dag zijn Niels en Jurre meegeweest naar een ‘voorbereidingskamp’. “We zijn naar oorlogsmuseum Overloon geweest, hebben een Duitse oorlogsbegraafplaats bezocht, hebben een toneelstuk over onderduiken gezien en hebben met een vluchteling uit Armenië gesproken”, somt Niels op.

Natuurlijk is tijdens het kamp ook geoefend voor de taken die ze deze woensdag hebben. Dat hijsen van de vlag moet dus helemaal goedkomen. Maar makkelijk is het volgens Jurre niet. “Je moet er een lastige knoop in leggen. En welke vlag ik moet hijsen, weet ik ook nog niet. Het zijn er zestien op de Dam.”

En Niels mag dus bloemen bewaren. “Tijdens het kamp hebben ze gekeken welke taak het beste bij mij zou passen”, zegt Niels trots.

Maar niet alleen zijn taak vindt Niels belangrijk. Hij vindt dat mensen woensdag echt even bij de gelegenheid moeten stilstaan. “Ik hoop dat de mensen tijdens de herdenking écht begrijpen wat vrijheid is. Dat ze de slachtoffers die voor onze vrijheid gezorgd hebben herdenken en alle mensen die betrokken zijn bij alle vredesmissies daarna.”