Blauwe tenen van de kou maar Vittorio laat niemand met kerst alleen
Op het Willemsplein staat maandag rond het middaguur een gure wind. Een vuurschaal geeft aangename warmte, maar helaas niet bij je voeten. Sinds zaterdag is Vittorio op het plein te vinden, elke dag, ook de kerstdagen. Hij blijft tot 29 december, van het middaguur tot ’s avonds laat.
“Bezoekers zijn hun portemonnee kwijt, zeggen ze. Er is schaamte.”
Natuurlijk is iedereen welkom. En een financiële bijdrage mag ook. Maar veel bezoekers van Vittorio’s kraam ‘zijn hun portemonnee kwijt’. Dat zijn verzachtende woorden voor: “Ik heb geen geld”. Want dat zeggen mensen niet snel, weet Vittorio: “Ze schamen zich, geven niet makkelijk toe dat ze arm zijn.”
Honderden daklozen heeft hij het afgelopen jaar ontmoet op zijn vaste plek in de Piushaven: “Natuurlijk zijn er migranten. Maar ik ontmoet ook Nederlanders. Frank, Robert. Echte Nederlandse namen.” Bij Vittorio kunnen ze terecht voor gratis drinken en gezelschap. Vooral dat laatste is eigenlijk waar het om gaat: “Dat kopje thee is vaak een smoesje om hier rond te kunnen hangen. En daar heb ik ervaring mee.”
“Ik keek door de huizen naar binnen en zag families samen.”
Vittorio’s drijfveer om eenzame mensen te helpen zit diep, in de eerste uren van 1991. Vanuit Iran kwam hij in Nederland aan. Het jaar was precies vier uur oud: “Kriskras liep ik de eerste dagen langs de Amsterdamse grachten. Ik keek door de huizen naar binnen en zag families samen. Maar ik was 24 jaar oud en helemaal alleen. Ik voelde me diep eenzaam. Toen dacht ik: als ik het ooit goed heb en ik heb de middelen, dan ga ik iets voor mijn lotgenoten doen.”
Vanaf 2017 organiseerde Vittorio drie keer een kerstdiner voor eenzame Tilburgers. Dit jaar had hij het ook weer willen doen, voor het eerst na corona, maar hij begon te laat met organiseren. Daarom heeft hij nu zijn plek op het Willemsplein.
Het gevoel van kerst kent Vittorio van Armeense vrienden die naar Iran waren gevlucht, na de Armeense genocide. Hij vindt het feest prachtig: “De saamhorigheid, het samenzijn. Deze dagen denkt iedereen aan mensen die het moeilijk hebben.”
"Mijn broer zit 26 jaar in de gevangenis en ik leef in vrijheid."
Vittorio denkt vooral aan zijn broer. Die zit in Iran een gevangenisstraf uit omdat hij heeft gedemonstreerd tegen het regime: “Hij is 60 jaar oud en zit voor 26 jaar vast, in een kamertje met vijftien mensen. En ik leef hier in vrijheid en kan doen wat ik wil.”
De contrasten zijn groot. Toen vandalen afgelopen jaar vernielingen aanrichtten bij zijn Perzische ijssalon, dreigde Vittorio teleurgesteld uit Tilburg te vertrekken. Maar burgemeester en wethouder schoten te hulp: “Ze zeiden: ‘We willen dat je blijft’ en ze namen maatregelen. Ik voel me op handen gedragen. Het verzacht de heimwee en het verdriet van daar.”
LEES HIER HOE VITTORIO IN 2019 EEN KERSTDINER HIELD:
Eenzame Tilburgers ontmoeten elkaar op speciaal diner: 'Kerst vier je samen'
