De lange wandelgangen waar ooit luidruchtige scholieren voor het rinkelen van de bel zich naar hun lessen haastten, zijn nu het thuis van ruim honderd Oekraïense vluchtelingen. Al drie jaar is dit pand een opvang. Sindsdien hebben de bewoners regelmatig last van lekkages, schurftuitbraken en zelfs tweemaal een rattenplaag.

Een van de ontheemden die hier woont is Victoriia Udowichinko. Achter haar prijkt een geelblauwe Oekraïense vlag aan de muur. De verhalen van de ratten en lekkages heeft ze aan den lijven ondervonden. In eerste instantie benadrukt ze hoe dankbaar ze is om hier opgevangen te worden, maar na wat aarzeling deelt ze toch haar onvrede. "Soms doet de verwarming het niet goed. Ook het water van de douche is vaak erg koud."

Ze kwam hier, net als veel van de andere ruim honderd bewoners drie jaar geleden hier terecht toen Eindhoven begon met Oekraïense vluchtelingen op te vangen. "We hebben toen in rap tempo allerlei voorzieningen moeten realiseren voor de opvang, net als dit voormalig schoolgebouw", legt Marnix Malmberg, manager bij opvangbegeleider Neos, uit.

Dat de bewoners hun onvrede uiten over de klagenswaardige omstandigheden begrijpt hij. "Het is natuurlijk verre van ideaal om in een oud schoolgebouw te wonen. Dit is geen woonomgeving, zeker niet voor drie jaar." De zoektocht naar alternatieven loopt spaak. "We hebben een groot tekort aan vastgoed in de stad, er is niks beters." Zowel de schurftuitbraak als de rattenplaag zijn inmiddels opgelost.

Verderop in de gang staan de tieners Alex Siremko Maxime Ormandzhi. Ze zijn hier pas een week. Beiden gekleed in een bandshirt zeggen ze tegen de verslaggever dat ze blij zijn om onderdak te hebben. "De mensen hier in Nederland zijn erg vriendelijk", zegt Alex. Hier langer blijven zien de mannen wel zitten. Alleen in dit schoolgebouw? "Hell no!", zegt Alex. "Ik hoop dat het voor korte tijd is.

Dat hoopte Yaroslavna Zahiruiko ook toen ze hier terecht kwam. Inmiddels woont ze al drie jaar in het beroerde schoolgebouw. "Het is niet zo fijn hier te wonen. We moeten alle sanitaire voorzieningen delen en je hebt geen enkele ruimte voor jezelf. Sommige bewoners delen de kamers met vreemdelingen. En we hebben tot twee keer toe last van ratten gehad."

De tweede rattenplaag was volgens Yaroslavna zo erg dat ze niet meer kon slapen. "Je hoorde ze 's nachts in het plafond lopen." Dat ze hier drie jaar zou moeten verblijven had ze niet verwacht. Inmiddels studeert ze filosofie en politiek aan de Radboud Universiteit in Nijmegen. "Hier heb ik niet echt veel ruimte om aan mijn studie te werken." Ze zou graag een opvanglocatie waar ze meer privacy heeft. "Een douche die ik niet hoef te delen zou fijn zijn", zegt ze verlegen.